من ۳ سال هست ازدواج کردم و یه پسر یکسال و نیم دارم،خداروشکر خیلی زندگی خوبی دارم و خیلی راضی هستم ، فقط بیشتر اوقات از خودم راضی نیستم و بخاطر بد اخلاقی هام سر مسائل کوچیک با شوهرم و غر زدن سر پسرم در اثر خستگی از شیطنتهاش، بااینکه خودم ارشد روانشناسی دارم ولی نمیتونم این رفتار هام رو مدیریت کنم،جوری که ۵شنبه جمعه که شوهرم خونس اکثر اوقات باهاش قهر میکنم و غر میزنم و بعد که میره سر کار کلی دلم تنگ میشه و عذاب وجدان بخاطر رفتارم،کسی اینجور هست؟راه حلی دارید؟ممنون میشم به اشتراک بزارید
به نظرم کمی صبور باشی بهتره چون این شکلی ممکنه که همسرت دل سرد بشه از این که خونه است کمی باخودت تمرین کن خودت بهتر بلدی چون روانشناسی هم خومدی من هم اویل گیر میدادم نه این همه ولی الان دیگه نه
راهکار که ندارم ولی مطمئنم بعدا حسابی به مشکل میخوری شوهرت نهایتا چندسال دیگه تحمل کنه دراینده شاهد سردی بی تفاوتی و بداخلاقی های متقابلش خواهی بود چون تجربه داشتم
من اینطوری بودم منم گلپسر دارم عصبی میشم دست خودم نبود بعدم عذاب وجدان میگیدم میدونم دلتون صافه و مهربونین..من از وقتی زندگی خواهرم دیدم ک با عصبانیت و بداخلاقی هاش پسرش ک بزرگتر پسر من بی تربیت شده جیع میزنه حرف گوش نمیده و شوهرشم خیانت کرد بهش ب این نتیجه رسیدم ک صبرم بیشتر کنم چند ماهه دارم روی خودم کار میکنم.خداروشکر خوب پیش میرم..الان پسرم اخم کنم بهش اون کارو انجام نمیده ولی دادک بیداد کنی لج میکنه..باهم حالمون خوشه دوتفری همه جا میریم خیلی حال میده فقط صبرت بیشتر کن وقتی با پسرتی باید همسن اون باشی..و مطمئنن هم سن اون ایقد زود عصبانی نمیشه من ک نتیجه صبرم توهمین چندماه دیدم ایقدر پسرم حرف گوش کن شده حالا میخام روابط با شوهرمم شروع کنم صبرم بیشتر کنم