جهت درد دل:
من یه خانم تقریبا ۳۸ ساله هستم. شاغلم و ۳ سال و خورده ای هست که جداشدم و یه دختر ۵ ساله دارم که با من زندگی میکنه و‌اخر هفته ها میره پیش پدرش. علت جداییم خیانت بود با اینکه خواست ببخشمش و به خاطر دخترم برگردم، نتونستم. همسر سابقم رو خیلی دوست داشتم، خیلی و خودشم خیلی خوب می دونست. ۱۷ سال باهم بودیم، ولی خوب به بدترین شکل ممکن بهم اسیب زد. هیچ وقت نفهمیدم آیا اونم من و دوست داشت یا نه؟!
لعنت ب خیانت
لعنت ب خیانتکار
الان دیگه چه اهمیتی داره وقتی جدا شدید
کسی ک دوست داشته باشه خیانت نمیکنه.شوهر منم منو دوس نداره
الان اون ازدواج کرده؟
عزیزدلم برات ناراخت شدم
اگه داشت خیانت نمیکرد مطمئن باش
خب ادامش
اصلا نمیدونم این خیانت چه دردیه افتاده تو جون متاهل ها...
کار خوبی کردین،خیانت بخشش نداره
دوست داشت که اسیب نمیزد
اگه خاسته بمونه بات و تلاش کرده دوست داشته ، باید یه فرصت میدادی، انسان جایزالخطاس
منم از همین فکرا و پشیمونی ها میترسم که هنوز جدا نشدم
در حین مراحل طلاق بدترین حرفارو بهم زد و هر نامردی که می تونست در حقم انجام داد و اذیت و ازارهاش بعد از جدایی همچنان ادامه داره. تو این ۳ سال و خورده ای چندتا دوست دختر داشت تا اینکه بالاخره با یکیشون از ایران ازدواج کرد. ما هر دو ایران نیستیم. الانم ۳-۴ ماهه خانمش و اروده و دارن با هم زندگی میکنن. الهی که خوشبخت باشن تا دخترم هم آرامش داشته باشه.
چ تلخ. خب
