سلام دوستان .تو مجردیم همیشه عاشق بچها مخصوصا دختر بچها بودم الان ی پسر دارم و ی زندگی خیلی خیلی خیلییی بد .شوهرم تا قبل زایمانم که ۳.۴ تا بچه میخواس ولی الان با پسرم به مشکل خورده جوریکه نگاشم نمیکنه و فکر نکنم با این وضع تا دم مرگش بچع بخواد البته اگ اونم بخواد من نمیتونم بخاطر شرایط این زندگی اینده ی بچه دیگرو خراب کنم ولی همش ترس از دست دادن پسرمو دارم خدای نکرده .همس ناراحتم که چرا نباید زندگی خوبی داشتمو ی عالمع بچع کنارم ول میخوردن .دوست دارم پسرم بهترین چیزارو داشته باشع نمیدونم این حسم عادیه یا نه الان چندروزه حتی شبا بیدارمیمونم ببینم نفس میکشه یا نه یا به هربهانه ای بیشتر از نصف روز بغلش میکنم خیلی شرایط بدیه جوریکه دلم اصلا شوهرمو نمیخواد و همع قلبم متعلق به خانوادمو پسرم شده...