#سرآغاز
موضوع:دختری از طبقه ی عام جامعه به اسم ستایش،کسی که با غرورو قدرتش مثل یه طوفان هر چی سر راهش باشرو ویران میکنه و وسعت استعدادش تو نگاه های خاص میشینه وعطش مبارزه رو توی اونا زنده میکنه.دختری که گاه شیطنتش دیگران و غرق لذت و گاه جدیتش همرو مسخ توانائیش میکنه.ستایشی که با شجاعت و پاک بودنش گیتاریست قابلی میشه ،کم کم از طبقه ی عام فاصله میگیره و می شه ستایشی که لایق ستایشه وبس.ستایشی که همیشه میخواست بزرگ بشه ، یه روز انقدر بزرگ میشه که قلبای سخت و نفوذ ناپذیرو شیفته ی خودش می کنه اما میون اونا نگاه عصیانگر ستایش بیشتر رو مردی اثر میزاره که استاد غرورو خشونته ، فردی که خاصه و با نگاه سردو یخیش ته مانده های گرما و احساسو نابود میکنه وفقط سرما میبخشه!شاید سرمای این نگاه و گرمای وجود دختری از جنس دریا ذره ذره از بین ببره....کسیکه از بزرگترین استادان گیتاریسته، فردی که ستایشو به دنیای مشهور بودن وارد میکنه و خودش تو دریای سادگی این دختر غرق میشه ...شاید ستایش تنها کسی باشه که نمیتونه در برابرش سرد باشه....بقیشو باید خودتون بخونید.
مقدمه:
من همونم که یه روز می خواستم دریا بشم
می خواستم بزرگترین دریای دنیا بشم
آرزو داشتم برم تا به دریا برسم
شبو آتیش بزنم تا به فردا برسم
توی چاله افتادم،باز منو زندونی کرد
آسمونم نبارید اونم سرگرونی کرد
حالا یه مرداب شدم ،یه اسیر نیمه جون
یه طرف میرم تو خاک،یه طرف به آسمون
هیچی باقی نیست ازم،قطره های آخره
خاک تشنه همینم داره همراش میبره
خشک میشم تموم میشم فردا که خورشید بیاد
شن جامو پر میکنه به میان دست باد!
