دقیقا .من نمیدونستم اینجوریه کلا من ادم صاف و ساده ای هستم حس میکردم اون هم همینطوره همه چیو بهش میگفتم .یه سری گوشیش دستم بود پیاماشو با مامانش خوندم دیدم مادره از همه چی خبر داره.همسر ادم نزدیک ترین شخص زندگی هر ادمیه حالا اگه قرار باشه پیش اون هم امنیت نداشته باشی و حرفی میزنی یا کاری میکنی مطمئن نباشی فرداش کی ازش خبردار میشه دیگه زندگی مشترک چه ارزشی داره...من هر چی باهاش حرف زدم فایده نداشت.اخرشم گفتم دیگه خستم کردی و تموم شد.
یه مشاور همه اینا رو به شوهرم گفت که نباید کسی وارد حریم دو نفره شما بشه آخر جلسه کلی به منو اون مشاور فحش داد گفت پدر مادر خواهرم سر جاش هستن اونا دخالت نکنن کی دخالت کنه حق دارن 🤐😏همون موقع تصمیم گرفتم بی تفاوت باشم بی حساسیت
من ک هیچی ب خانوادم نمیگم نه راجب خودمون دوتا نه خانوادش
ولی یه بار تو بحث ک بهش گفتم چرا میری همه چیز رو میگی گفت نیست تو نمیگی😳😁
گفتم من ؟ بکشنم حرف از دهنم در نمیاد چی مثلا گفتم
گفت یه بار ماشینم خراب بود زنگ زدم بابات بیاد بکشه ماشینو صدا مامانتو شنیدم ب بابات میگفت کارتو ببر فلانی پول نداره،اون از کجا میدونه من پول ندارم؟غیر اینکه تو گفته باشی!
گفتم بیا و‌خوبی کن واقعا ک خواستن کمکت کنن تو دیگه کی هستی،بعدم من همیشه میگم بهشون پول هست غذا و میوه و همه چی هم میخریم ک نه نگران بشن نه تو غرورت خورد بشه ولی ادم بی پول از دور معلومه،لازم نیست من چیزی بگم تا بقیه بفهمن تو بی پولی
همینقدر حق ب جانب و نمک نشناسه
اینم همه چیز رو میگه حتی گلدون خریدنم رو ب قول شما
مشکل فقط بحث و‌دعوا نیست ما تو یه ساختمونیم هر وقت بحث بشه پدر و مادرش پشت درمونن
مشکل من حریم شخصیمه اصلا احساس امنیت و اعتماد ندارم کنارش،همش میترسم یه چیزی بگم ک نخوام کسی جز خودش بدونه واسه همین دیگه روزه سکوت گرفتم در حد سلام علیک باهاش حرف میزنم ..
