گاهی فقط همین فضای مجازیه که بچه ها حس میکنن از جهات مختلف توش درک میشن. بچه ناراحته میاد سراغ گوشی، شاده میاد سراغ گوشی، تفریح لازم داره میاد سراغ گوشی، چرا؟؟؟!!!
چون خونواده ها براشون کم میذارن از لحاظ روحی، البته مامان باباها فکر میکنن کم نمیذارن، ولی وقتی توی اعماق وجود بچه بگردن میبینن که چون از یه سری جهات کم گذاشتن روح بچه دچار خلأ شده و بچه میاد سراغ گوشی و اون خلأ رو با هر چیزی که شده پر میکنه، یا با فیلم دیدن یا آهنگ گوش دادن، بازی کردن یا حرف زدن با دوستاشون، یا دیدن عکس و حتی بی دلیل و بی هدف وقت تلف کردن. وقتی فضای واقعی آرامش و شادیه لازم رو نداشته باشه، آدما میرن سراغ فضاهای غیر واقعی، فقط هم آدمای 17 ساله اینجوری نیستن،40 سالش هم بهش سخت بگذره میره سراغ گوشی.