من ۱۷ سالم بود خودم از مدرسه برگشتم. خیلی هم محجبه و با وقار بودم. یه پسره مزاحمم شد. خیلی حالم بد شد.
گفتم اگه دختر دارشم تا دانشگاه هم خودم میبرمش.
میدونی چرا؟؟؟ چون تنش مثل خودم نلرزه.
کاش دخترم بفهمه که چقدر دوستش دارم
تواین سن همه همین فکرارومیکنن بعداخوب میشی
منم خانوادم همینه
به مامانم که میگم میگه زن تابع مرده هرچی اون بگه زن حق نداره چیزی بگه😶😐
بخاطر این مسائل خودتون اذیت نکنید....
نمیگم اشتباه نمی کنند
کم کم درست میشند
منم تنهایی نمیگذاشت برم بیرون
میرفتم دانشگاه غروب میشد میامد تو ایستگاه اتوبوس مینشست تا از ایستگاه تا خونه تنها نباشم
دوستام میرفتن بستنی فروشی من نمیتونستم برم یه بار یواشکی رفتم اینقدر زنگ زد مامانم گوشیم سوخت
دیگه چه میشه کرد میگذره
رو خودت و توانایی هات کار کن. ربطی به بیرون رفتن نداره.
دوست و فامیل که دارید.
سعی کن کلاس آنلاین و مطالعه کتاب غیر درسی ت رو بالا ببری.
دست مادرت رو هم ببوس که برای حفظ آرامش ت، حاضره بحث کردنها و نگاه منفی ت بهش رو تحمل کنه
گلم پدر منم همین بود با یه تفاوت به حجابم کاری نداشت ، اما الان که خودم بچه دارم میفهمم چقدر دلش برا من شور میزده ، خانواده فقط میخواد بچه ش رو حفاظت کنه از آسیب ، چون خطرات احتمالی رو خیلی بیشتر درک میکنه ، وگرنه چرا شما و رفت و آمدتون برا همسایه ها مهم نیست؟؟چون شما براشون اهمیتی نداری ، گرفتی مطلب رو؟؟؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
44 ثانیه پیش
44 ثانیه پیش
46 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
