من برعکسم. بچه ها سریع باهام دوست میشن اما حیوونا نه.
حس می کنم تو زندگی قبلیم پزشک بودم چون خیلی از اصطلاحات پزشکیو بدون اینکه خونده باشم معنیشو میدونم.
من همیشه حس میکنم یکی رو با بی رحمی تمام و ب طرز فجیعی کشتم نمیدونم کی
جالب اینه ک حتی طاقت دیدن بردین سر مرغ و خروسم ندارم ولی این فکر ک میاد تو ذهنم یه حسی بهم میگه خوب کردی حقش بود و یه حس خوب ب هم دست میده
زندگی قبلی و اینا رو نمیدونم ولی من بچه هارو جذب خودم میکنم البته تا سن ۲سال بدون اینکه من کاری بکنم حتی اگه به صورت رهگذر از کنارشون رد بشم بهم لبخند میزنند البته اینکه منم خیلی بچه هار دو دوست دارم بی تاثیر نیستا😉
اتفاقا یه بار این بحث با شوهرم پیش اومد نظرش این بود که من سگ بودم چون مثل سگ وفادارم و به موقعش پاچه میگیرم و اخلاقمم سگیه🤗
من برعکسم سعی میکنم ب بچها محبت کنما ولی خب اونقدر علاقه ای ندارم بچه ها هم بمن علاقه ندارن😂تا قبل اینکه راه برن یا حرف بزنن هر بچه ای بیاد بغلم بالاستثنا گریه میکنه کاری هم نمیکنم ولی اصن خوششون نمیاد ازم😆
یه گربه هست که حتی بغل صاحب خودش هم نمیره و چنگش میندازه ولی هروقت منو میبینه خودش میاد بغلم کلا گربه های کوچه هم هیچ وقت ازم فرار نمیکنن.حالا من خیلی خوبم یا تو زندگی قبلیم گربه بودم؟🧐🧐🧐
حس میکنم تو زندگی قبلیم خیلی پولدار بودم و خدمتکار داشتم اخه خیی زورم میاد ظرف میشورم همش میگم اخه حیف من نیست تو خونه دارم میپوسم
