اگر بابام زنده میبود شکایت شوهرم رو پیشش میبردم و اونم صددرصد واکنش نشون میداد و شوهرم هم این قدر پررو نمی شد چقدر سخته بی کسی
الانم واسش دعا کن قرآن بخون بگو دعات کنه
هرروز براش دعا میکنم و قرآن میخونم ولی دوست داشتم بابام می بود ومن پیشش گریه میکردم و کارهای شوهرم رو براش تعریف میکردم الان برم پیش کی گریه کنم و شکایت شوهرم رو بکنم
من از ترس بابام طلاق طلاق نمیگیره .خودت حقشو بزار کف دستش
والا منم همیطوریم دخترم از باباش خوشش نمیاد.خودت کاری کن پدر خدابیاموزت چی کارکنه تو باید تصمیم بگیری من ته دلم واسه بابام موندم زندگی میکنم مترستم طلاق یبگیر خدای نکرده غصه اش بگیر یادرگیر ما بشه نمیخوام اذیتت بشه .بهتر خودت واسه زندگیت تلاش کنی زحمت بکشی
دیگه نمیتونم توی این چند سال هرکاری که فکرش رو بکنی برای زندگیم کردم خیلی صبوری کردم اما اون روز به روز پروتر شد و همیشه هم حس میکنم پشتم خالیه اگه بابام می بود مطمئنم شوهرم این قدر پرو نمی شد چون می ترسید که شکایتش رو پیش بابام ببرم اون حتی به بابام که چند سال فوت فحش میده ومن تا حالا کوچکترین بی احترامی به پدر و مادرش نکردم
بابای منم فوت شده ولی کسی جرأت نداره هیچ کاری رو
خدا رحمت کنه باباتون
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
