(طلاق)چرا وقتی به بن بست میرسیم قبولش نمیکنیم؟

من آدم دورم هست بعد ۳۰ سال زندگی کم آورد طلاق گرفت وقتی زن بجای برسه ک نتونه تحمل کنه بهتره جدا بشه نه اینه بمونه و بسازه

خود من اگه پدر و مادر داشتم جدا میشدم ولی حداقل بخاطر پسرمم ک شده باید بسازم

از زن بی دفاع تر خودش  خدا لعنت کنه زنای خرابی ک زندگی دیگران و ب گند می کشن😔 یه وقتایی باید بزاری بری جوونی آدم حیفه 

ببخشید بنده آقا هستم..جسارتا شما مطمئنید  خدا این مصیبت رو به شما داده؟ توی انتخابتون همه چیز رو با دقت در نظر گرفتید؟هیچ انسانی کامل نیست..تقسیم بندی جامعه به زنها و مردها یا خوبها و بدها عادلانه نیست..به نظرم دلیل خیلی از مشکلات ما آدمها انتخابهای نادرست از روی احساس یا دلسوزیه..خودمون انتخاب میکنیم ولی خدارو مقصر میدونیم

من درک میکنم ولی الان دیگه چندان نمیشه گفت جامعه مذهبی..شما هم میدونید آزادیهای بی حد و اندازه خیلی زیاد شده چه برای پسرها و دختر خانومها..و البته باید بی پروایی رو هم بهش اضافه کرد..توی این شرایط هرجای دنیا که باشید یک دخترخانوم باید حصار اطرافشو بیشتر و محکمتر کنه که هرکسی به خودش اجازه نده وارد حریمش بشه

نه نفرمایید قسمت..من واقعا الان حق رو به شما میدم.درست نیست اینطوری بگم ولی خب یه جاهایی خانواده وظیفه هایی دارن که باید درست انجامش بدن..اون مشاورها که حتما خیانت کردن به شما و مدیونن..از کی تا حالا افسردگی مشکلی نداره؟این چیزی که الان شما گفتید خیلی جاهاش مشکل دار بوده چطور گفتن عادیه؟ برای همینه که من خودم از مشاور و هرچی شبیه ایناست بیزارم

بله منم قبول دارم نباید اینجوری میشد ولی قربانی؟ شما اول راهید.هرکدوم از ما خوب میدونیم چقدر انسانها هستن که وضعیتی به مراتب بدتر از وضعیت ما دارن..مهم از حالا به بعده که تصمیمات درست بگیرید وگرنه فقط خود شما مقصرید

خیلی سخته خیییلی من شوهرم وابستگی داره وقتی به جدایی اینا فکر میکنم حالم بد میشه