سلام همگی ببخشید به همفکریتون نیاز دارم لطفا کمکم کنید من شوهرم قبلا کارش تو یه روستا نزدیک شهر خودمون بود که من چون بارداری خطر ناکی داشتم وبعدش بچم خیلی اذیت داشت مجبور شدم تقریبا سه سال خونه مامانم بمونیم تو این وسط تو شهر خودمون سر کار میرفتم بعد یه شهر بزرگتر نزدیک شهر خودمون هست که چهار سال پیش شوهرم وبرادر شوهرم یه خونه شریکی خریدن ولی بعد دوسال بدون اینکه به من بگن جاریمو گفتن اونجا زندگی کنه با اینکه هیچ ضرورتی نداشت وحتی نظرمنم نپرسیدن که منم میخوام برم یا نه وخونه جای نسبتا خوبه و تازه ساخته پارسال که من خونه مامانم بودم شوهرم با یکی از همکاراش به من خیانت کرد وحتی اونو خونمونم برده بود عاشقش شده بود واسه همین من گفتم دیگه من پامو تو خونه اون روستا نمیذارم وباید شهر محل کارم حداقل یه خونه اجاره کنه ولی اصلا قبول نکرد وهمون خونه مامانم موندیم وبارها سر اینکه سهمشو بفروشه واینجا خونه بخره دعوا شدید کردیم حالا کارش انتقال شده به شهر خودمون ولی بازم خونه نمیگیره باباش یه خونه خیلی قدیمی داره که حتی حموم نداره ودستشویش تو حیاطه وهیچی نداره به جز دو تا اتاق کوچیک میگه بریم اونجا از یه ور خودم بهم بر خورده وناراحتم از یه طرفم خانوادم غر غر میکنن چرا واسه جاریات خیلی کارا میکنه تو بری روستا به روستا بگردی وتوخونه خرابه ها زندگی کنی جلوی شوهرم اینارو نمیگن حتی خیلی تعریف میکنن ولی جلو من غرغر و ناراحتی از این طرف شوهرمم هی میگه اینجا اینجا میکردی حالا بیا ااینم خونه اصلا خودئشو زده به نفهمی انگار منظور منو نمیفهمه الان نصف اون خونه با دو تا ماشین تقریبا صفر داریم ولی چون جاریم میشینه حاضر نیست اونو بفروشه اینجا بگیره هی میگه اینجا محیطش کوچیکه وهمش ضرره ولی میدونم ته دلش منظورش یه چیز دیگه اس موقع خیانتش کلی پیام ازش دیدم که منو دوس نداره ومجبوره باهام باشه به خاطر بچه ولی الان هیچ کدوم شون قبول نمیکنه میگه نه اینجور نبود میدونم چون طرفش دکتر بود و وخانواده بالا تری داشت ومن ازشون مدرک داشتم ترسیدن ازهم جدا شدن الانم هیچ جوره شرایط طلاق ندارم از هیچ طرف حمایت انچنانی نمیشم در ضمن شوهرم ازدواج سنتی بود ومورد قبول خانواده ام بودولی این چندسال نسبت به من خیلی خسیس بود هم مالی هم عاطفی خودم دیگه هیچ انگیزه ای ندارم ولی بخاطر دخترم وحرف مردم مجبور حالا میخوام بدونم اگر خدانکرده جای من بودین چیکار میکردین خیلی افسرده ام انگیزه ندارم همش دوس دارم یه گوشه زل بزنم دست خودم نیست نمیتونم کاری بکنم این چند سال خیلی سختی کشیدم وحرف شنیدم حالا بهم میگه خیلی سردی بی روحی انگار من مقصر بودم یه منتی هم میذاره
صدای جدایی عاطفی میاد!!!
اگه نمیتونی طلاق بگیری
گذشته رو فراموش کن از خونه مامانت اینا هم برو همون جا که شوهرت میگه یا اگه خودت پول یا پس اندازی داری کمکش کن یه جا اجاره بشینید بگو اونجا محیطش برا بچمون خوب نیس گناه داره اصن فک کن اون خونه هم نداری شاید شوهرت از خانوادش میترسه نمیتونه بفروشه
از اول شروع کن برای زندگیت بجنگ
عزیزم دو راه داری یا طلاق یا بشینی زندگیتو از نو بسازی مردها مثل بچه هستن تو قهر کنی اون لج میکنه هیچ وقت هم شوهرتو به مدت طولانی تنها نزار سه سال خیلی زیاده از همین امروز رو خودت کار کن شاد باش غذای خوب لباس شیک مهربون شاداب شوهرتو بکش سمت خودت وکم کم رابطتتون رو خوب کن اون موقع که رابطه خوب شد ازش بخواه که یه خونه بخره یا که جاریت یه مدت باشه اونجا شما یه مدت مثلا هرکی ۵سال بشینه تا این که پول دستتون بیاد وسهم اونا هم بخرید وخونه مال شما بشه
