خیلی خیلی ترسناکه ادم یه ترازو بگیره دستش و خودشو با بقیه مقایسه کنه. هیچ کس تو شرایط دیگری نیست
به نطرم با دیروز خودت مقایسه کن. اگر بهتر شدی به خودت افتخار کن اگر نه یه خورده خودتو دعوا کن و از نو شروع کن.
اینده کاملا نامشخصه. هیچی حساب شده نیست. چه میدونی فردا کی هست تو دنیا کی نیست؟ چه میدونی فردا کی از اوج به ذلت میرسه و کی برعکس.
به جای چرتکه انداختن روی رفتار بقیه و دارایی هاشون بهتر نیست برای کارهای خودمون و عملکرد خودمون چرتکه بیندازیم؟
دنیا محل امتحانه عزیزم. شعار نمیدم واقعیته. تلخه خیلی. دنیا یه فریبه. یه تله ست. ارزوها قشنگی هاش همه از بین میره.
تو دنیا گاهی از عزیزترین کس قراره ضربه بخوری. انتظاری از کسی نیست.
الان تو هستی و خدای خودت. بعدم تو میمونی و خدای خودت.
ببین چه میکنی تو این راه. هیچ وقت حسرت بقیه را نخور
و کاری نداشته باش بقیه چی دارن.
یه خطی مشخص کن و راه خودتو برو. از خدا هم کمک بخواه هدایتت کنه. تو این مسیر سعی کن هر روز بهتر از دیروز بشی. ما هممون مسافریم. مدتی اینجاییم و قراره بریم.