سلام دوستان
من حدود سه سال هست ازدواج کردم و من مجرد و ۳۶ ساله بودم و همسرم ۴۴ ساله و مطلقه،۷ سال زندگی داشتن و با من که آشنا شد ۷ سال از جدایی شون میگذشت،ما الان یه پسر ناز داریم که چند روز دیگه یکساله میشه و ولی من هنوز بااین موضوع مشکل دارم،همش نشخوار ذهنی و فکرهای منفی که با اون چجور بود و الان چی تو ذهنش هست و ازین فکرا و بدتر اینکه اوایل ازدواج عکس عروسیشون تو آلبوم مادر شوهر دیدم و چه بدتر که امروز یه عکس دیگه ازش تو مدارک قدیمی شوهرم و بازم خونه مادرشوهر، خیلی بهم ریختم و واقعا خرد شدم ، بااینکه میدونم شوهرم تمام زندگیش من و پسرم هستیم ولی باز اذیتم ، کسی این شرایط رو داره ؟نیاز به راهنمایی دارم که بدونم حق داشتم ناراحت شم و بحث بوجود بیارم یا اینکه باید اینقد قوی و مطمئن از خودم و علاقه شوهرم به خودم میبودم که اصلا موضوع رو جدی نگیرم و به سادگی از کنارش رد شم؟لطفا یکم راهنمایی و پیشنهاد
