واالا ادمای درونگرا عقب مونده و منزوی نیستن چرا خیلیا به خودشون اجازه ی قضاوت و توهین میدن
من تقریبا درونگرام البته اجتماعی هستم ولی خب زمانایی که حالم خوب نباشه تو تنهایی و خلوت و سکوت ارامش میگیرم .
یه بنده خدایی تو اطرافیانم هست برونگراست و خیلی اهل بیرون رفتن و تو خونه بند نیست حرف زیاد میزنه من نمیخوام زیر سوال ببرمش تا وقتی رفتاراش تو حوزه ی زندگی خودش باشه مهم نیست ولی این بنده خدا اعتماد بنفس کاذب داره و مشخصه به من به چشم یه ادم منزوی نگاه میکنه در حالی که خداشاهده اینطوری نیستم و اینکه بعضی وقتا حوصله ی حرفای زیادشو ندارم ولی سعی میکنم همراهیش کنم ، ولی ایشون مستقیم و غیرمستقیم منو منزوی خطاب میکنه منو تنبل میدونه انگار ، خب من دم به دقیقه حوصله ی بیرونو ندارم دوس دارم تو ارامش باشم
کاش سرمون تو زندگی خودمون بود گاهی وقتا به جای اینکه به طرف مقابل انگ کم حرفی و انزوا بزنیم یه درصد فکر کنیم شاید طرف با مال حال نمیکنه یا مدلش اینجوریه
