سلام خانم هاي عزيز من ٣٠سال دارم و ٣سال هست كه ازدواج كردم.هم من و هم همسرم شغل دولتي و خوبي داريم و زمان زيادي در منزل نيستيم...اطرافيان مدام توقع بچه دارن از ما و حقيقتش منم علاقه دارم به بچه ها اما همسرم مدام تاكيد ميكنن حوصله شلوغي ندارم و شب ها ميخوام استراحت كنم و مسيوليت بچه با خودته و كمكي بهت نميكنم
باباش وقتی اونطور میگه یعنی اخطار بزرگ
با این شرایطی ک همسرتون گفتن بچه دار نمیشدم
ب اطرافیان بگو من عادت ندارم مسائل رختخوابمو جایی بگم
این تصمیم کاملا دو نفره است
تا شوهرت نخواسته نکن
زیر بار حرف بقیه هم نرو که بچه بیاد مهرش به دل شوهرت میشینه و فلان!
آخرش چی
اگر آخرش قرار هست که بچه دار بشین زودتر بیارین. چون اینجوری هم نیست که تا اقدام کنین بشه. ممکنه خود پروسش زمان بر باشه. اگر کلا بچه نمیخاین که دیگه بهش فکر نکنین
اره حتما میآوردم بچه عشقه عشق
بچه صرفا نیاز هر زندگی نیست
ولی داشتنش سراسر لذت و آرامشه
میتونی پرستار بگیری براش
ولی از مادری کم نذار و فقط عشق بده بهش
اگه کلن نمیخاد بیخیال شو ولی اگه میخاد باتوجه به سنت بهتره اقدام کنی دیگه گلم...
درضمن میگن کار نداریم ولی وقتی ببینه چاره نیست پامیشه کمکت
الان دقيقا موضوع اينجاست كه مدام بهم دكتر معرفي ميكنن انگار ايرادي هست در صورتي كه اصلا اقدامي نكرديم
هیچ کس دلش نمیخواد پدری داشته باشه که مسئولیتشو قبول نمیکنه و براش پدری نمیکنه و نمیخوادش
آره میاوردم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
47 ثانیه پیش
47 ثانیه پیش
48 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
