من همیشه از خودم متنفر بودم. چه از نظر ظاهری، چه اخلاقی. دماغم خیلی بزرگه، پوستم تیره است، دهنم گشاده، دندونام ریزه، چشام ضعیفه.اینقدر زشتم که همیشه از بچگی باهام شوخی میکردن کله ات کلا باید عوض بشه. خیلی ترسو هستم، خیلی بی عرضه ام، دست به طلا بزنم تبدیل به خاک میشه. دست و پا چلفتی هستم. نه درس تونستم بخونم نه گواهی نامه بگیرم. حتی میترسم پشت فرمان برای تمرین بشینم. خیلی خنگم و خیلی بی احساس. راحت میتونم راجب به مرگ هرکی فکر کنم. از اتفاقات بدی که برای دیگران میوفته خیلی ناراحت نمیشم و براشون کاری نمیکنم. کمکشون نمی کنم. و همش منتظر یه خبر بد هستم. با این همه صفات بد که خانوادم رو ناراحت و دلسرد میکنه اما هنوزم دوستم دارن و بهم محبت میکنن. به خدا محبت هاشون آزارم میده. دوست ندارم، دوستم داشته باشن.من لایق محبت و دوست داشته شدن نیستم. هیچ خیری واسه هیچ کس ندارم. کسی هست مثل من باشه؟
خیلی هاشو میتونی درست کنی خب .اخلاقتو عوض کن دندوناتم لمینت کن
اعتماد ب نفست از ریشه داغونه برو حتما مشاوره
افسرده ای
تقصیری نداری
عزیزم ب نظرم حتمن برو پیش مشاور
عزیزم اعتماد به نفست خیلیییییییییی پایینه
هر کسی هم نقطه ضعف داره هم نقطه قوت .....
تو باید خودتو تو هر شرایطی دوس داشته باشی
خب اینطوری نباش شاید سختت باشه ولی اگه واقعن بخوای میتونی درستش کنی بخشه عظیمیش دسته خودته!حالا اره شاید لمینت پول بخواد و نداشته باشی ولی میتونی اخلاقتو درست کنی میتونی انرژی های مثبت بگیری میتونی مطالب انگیزشی بخونی میتونی تلاش کنی خودتو دوس داشته باشی ک از همه مهم تره(:!
ببین وقتی بقیه دوستت دارن ینی اونقدرام بد نیستی
هیچوقت خودتو بد نبین چون باعث میشی تو ذهنه بقیه هم بد دیده بشی!
هیچوقت نگو بی احساس یا حتی خنگی!همین حرفا باعث میشه بقیه سوءاستفاده کنن و بهت تلقین کنن و ناراحتت کنن!
همیشه قوی و مهربون و شجاع باش و خودتو هر طور که هستی دوست داشته باش((:
