من همیشه از خودم متنفر بودم. چه از نظر ظاهری، چه اخلاقی. دماغم خیلی بزرگه، پوستم تیره است، دهنم گشاده، دندونام ریزه، چشام ضعیفه.اینقدر زشتم که همیشه از بچگی باهام شوخی میکردن کله ات کلا باید عوض بشه. خیلی ترسو هستم، خیلی بی عرضه ام، دست به طلا بزنم تبدیل به خاک میشه. دست و پا چلفتی هستم. نه درس تونستم بخونم نه گواهی نامه بگیرم. حتی میترسم پشت فرمان برای تمرین بشینم. خیلی خنگم و خیلی بی احساس. راحت میتونم راجب به مرگ هرکی فکر کنم. از اتفاقات بدی که برای دیگران میوفته خیلی ناراحت نمیشم و براشون کاری نمیکنم. کمکشون نمی کنم. و همش منتظر یه خبر بد هستم. با این همه صفات بد که خانوادم رو ناراحت و دلسرد میکنه اما هنوزم دوستم دارن و بهم محبت میکنن. به خدا محبت هاشون آزارم میده. دوست ندارم، دوستم داشته باشن.من لایق محبت و دوست داشته شدن نیستم. هیچ خیری واسه هیچ کس ندارم. کسی هست مثل من باشه؟
عزیزم منم تقریبا مثل توام ولی ن اینقدر شدید.عزت نفست پایینه و باید درمان بشی اگ روانشناس خوب میشناسی برو پیشش.عزت نفس توی بچگی شکل میگیره و با اتفاقات کودکی و نوجوانی میتونه تشدید بشه یا کم بشه.درباره چهرت اولا ممکنه ک خودت حساس باشی و بخاطر همین اعتماد بنفس پایین دید بدی درباره چهرت داشته باشی درغیر اینصورتم اگر واقعا اونقدرا زیبا نیستی خب نباشی بدرک.باید ب این درک برسی ک وجودت فقط و فقط وجودت ب عنوان یک انسان ارزشمنده و قطعا کلی صفات خوب داری و ی صفات بدم کنارش داری.من خودم خیلی درگیر این مسعله عزت نفس بودم و هستم عزت نفس پایین ب سختی تغییر میکنه و ب استمرار نیاز داره.کل باورات باید تغییر کنه.دیدت ک ب خودت تغییر کنه زندگیت ازین رو ب اون رو میشه
بی احساسیم رو چیکار کنم. مشکل اصلی من با ظاهرم نیست. درونمه.شما کی رو دیدی راحت به مرگ عزیزاش فکر کنه و از ناراحتی دیگران ناراحت نشه؟ کار؟ اگر بدونید من تا حالا چیکار ها کردم اما فقط گند زدم در حدی که گفتن نمبخواد بری.
عزیز دلم این چه حرفیه میزنی اولا اینکه حوری بهشتم باشی زیبایی فانیه و موندگار نیست دوم اینکه خدای بزرگ به هممون به یک اندازه عقل و هوش داده پس خودمون باید تلاش کنیم و ازش استفاده کنیم زمین خوردن دلیل به راه نرفتن نمیشه دست از تلاش برندار تا به خواستت نرسیدی ازجمله همون رانندگی.سوم اینکه هر ادمی تو زندگیش از یه چیزی میترسه هیچکس که کامل نیست اگر شجاع نیستیم لااقل باید ادای شجاعا رو دربیاریم چون از بیرون کسی غرق این دورو نمیفهمه.چهارم اینکه کسی که خودشو دوست نداشته باشه مسلمه بقیه رم دوست نخواهد داشت اول خودتو دوست داشته باش چون این تویی که قهرمان زندگیت هستی و توی سختی ها بالا پایین روزگار توی لحظه ی مرگ و حتی بعد از مرگ فقط خودتی که برا خودت میمونی.خدارو هم شاکر باش چون چشمت اگر ضعیفه ولی میبینی خیلیا از لذت دیدن محرومن میتونی رو دوپای خودت بایستی خیلیا زمین گیرن پس دختر خوب کاری نکن خدا قهرش بگیره اینهمه نعمت داری و خونوادتم دوستت دارن چون پاره ای از تن اونهایی خونواده ادم تنها افرادی هستن که ادمو با فاکتور گرفتن از ظاهر چهره رفتار اخلاق ذاتا دوست دارن ❤❤❤
بعدش هم گفتم که دوست ندارم برام ذره ای پول خرج کنن
وای عزیزم بخدا خیلی درکت میکنم منم ی دوره ای بشدت حالم داغون بود و حس میکنم لیاقت هیچ محبتیو ندارم شاید خنده داره باشه حتی غذا میخوردم حس میکردم ک دارم غذارو حیف و میل میکنم.ازونموقع خودم خواستم ک عوض شم و تا حدود زیادی بهتر شدم باید قبول کنی ک ارزشمندی.و سختم هست چون تو نوزده سال ی باور دیگ داشتی و شرایطم تشدیدش کرده.اگ نخوای ک تغییر کنی تا اخر عمر اذیت خواهی بود سر مقایسه خودت با همه سر کوچیک دیدن خودت سر اینکه بخوای همه دوستت داشته باشن
درباره عزت نفس مطالعه کردم و درکش کردم.یسری عادات روزانمو سعی کردم تغییر بدم.عزت نفس مسعله سختیه ک خیلیام گرفتارشن مراجعه ب روانشناسم میتونه واقعاا کمک کنه