قصه ی من

با اینی که خودم میگفتم ناخواسته هستش اما میگفتم من کی هستم بخوام یه طفل معصوم رو به دنیا بیارم در حالی که درک نکردم اون طفل معصوم خدا خواسته بود 

شوهرمم حال بد منو میدید وضعیتم رو دید بهم گفت برو پیش دکتر بگو موقعیت ندارم حال بدت رو بگو که سختته من رفتم پیش دکتر اونم گفت بچه ات رو نگه دار فقط یکسری آزمایشات برام نوشت از مطب که اومدم بیرون حالم از خودم بهم می‌خورد که رفته بودم پاره تنم رو سقط کنم 

دو روز بعد از اون روز کذایی همش کمردرد های شدید داشتم که خواب رو ازم می‌گرفت شب تا صبح بیدار بودم چشمام خواب بود دلم بیدار تصمیمم رو گرفتم با اینی که هنوزم حسی بهش نداشتم اما گفتم نگه میدارم رفتم صبح آزمایشات رو انجام دادم بعد رفتم پیش دکتر از حالم بهش گفتم گفت لکه بینی نداری گفتم نه گفت اگه لکه شدی بیا پیشم سریع

لعنت به ویار لعنت لعنت لعنت اینقدر حالم بد بود به زمین و آسمون گیر دادم سر هر چیزی عصبی شدم سر هر چیزی حرص خوردم دو روز بود میرفتم خونه ی مامانم ناهار میخوردم شوهرم و مامانم قبلا دعوایی باهم داشتن شدید که دیگه اینجا نمیگنجه بگم باهم هیچ ارتباطی نداشتن منم نمی‌رفتم حتی شوهرم بهم گفت روزی که از دکتر اومدم برو به مامانت بگو بهت زعفرون بده ولی خدا شاهده که زمانی که مامانم فهمید من باردارم گل از گلش شگفت زمانی که از سقط بهش گفتم فقط ازم خواست توبه کنم گفت بچه ات تو شکمت میشنوه حس میکنه داری چی میگی دیگه حرفشم نزن.

شوهرم بهم گفت میری خونه ی مامانت برای غذا خوردن وسیله های غذا رو با خودت ببر من فهمیدم منظورش اینه که از مواد اولیه ی خوب استفاده کنه سه بار حرفش رو تکرار کرد بار اول من قبول کرده بودم از کوره در رفتم گفتم چند بار میگی بهم گفت تو قرصات رو میخوری گفتم آره میخورم گفت عصبی بودت طبیعی نیست گفتم سرو کله زدن با یه آدمی که فهم نداره بدتر از همشه با بحث خداحافظی کردم گوشی رو پرت کردم رفتم تلویزیون رو روشن کردم جام رو انداختم جلوی تلویزیون فیلم نگاه کردم تا دوازده شب موقع خواب احساس کردم کمردردم شدیدتر شده گفتم چون حتما جام رو عوض کردم من خوابیدم ساعت 2 شب پاشدم خونریزی کرده بودم خیلی کم زنگ زدم شوهرم(شوهرم محل کارش شهر دیگه ای هست) گفتم من خونریزی کردم اما دیروقته چجوری برم دکتر این ساعت بازم سعی کردم بخوابم اما دیگه خوابم نبرد تو دوساعت همش درد هام شدید شد شدید شد تا جایی که احساس کردم یه چیزی ازم جدا شد 

شوهرم دوباره زنگ زد بهش گفتم گفت احتمالا سقط شده نمیخواستم باور کنم تمام احساسات بدی که داشتم تموم اون نمیخوام نمیخوام ها شد عذاب وجدان شد درد شد عذاب انگار یه سطل آب یخ ریختن روم یه پرده از جلوی چشمم کنار رفت بچه مو از دست دادم همون وقت انگار ویارم تموم شد من دوستش داشتم تموم اون حس های بدی که اونوقت داشتم دیگه تموم شد اذان صبح بود گفتم خدایا کاش برگردم به 10 ساعت بعد اگه من دیگه گفتم من نمیخوام اما برنگشتم