سلام بچه ها.
من امشب خیلی دلم گرفته. چرا؟ چون توی روز دختر رفتم اینستاگرام و دیدم خیلی از دوستام و همکلاسیام این روز رو به دختربچه های دو سه ساله شون یا حتی نی نی توی راهشون تبریک گفتن و من هنوز طعم عشق رو هم نچشیدم چه برسه ازدواج و مادر شدن. به خدا حسود و بخیل نیستما. نوش جونشون زندگیای قشنگشون برای همه ارزوی خوشبختی میکنم ولی منی که وقتی اونا داشتن دوست پسر و عشق و این چیزا رو تجربه میکردن درس خوندم و کار کردم و خواستگارامو برحسب اینکه رمانتیک و عاشق پیشه نیستن رد کردم حتی موقعیتای خوب رو
حالا دارم نزدیک سی سالگی میرسم و می بینم اصل خواسته هام چیز دیگه بوده نه درس و کار و اینا! همیشه دلم خواسته عشقو بچشم. لباس عروس بپوشم. مادر بشم و دختر بچه مو پر از عشق و شادی بزرگ کنم. ولی حالا
اونقدر توی این سال ها توی خلوتم گریه کردم و خدا و امام ها را صدا زدم خسته ام!
