2777
2789

وقتی دقت میکنم به خودم همیشه از بچگی تا الان یادم میرفت که یه بدن شکل بدن انسان دارم 

هر وقت اتفاقی به خودم به دستم و صورتم نگاه میکنم بدون استثنا تعجب میکنم و برام عجیبه نمیتونم قبول کنم که این منم

گاهی دلم میخواد مثل یه لباس کهنه و گلی و سنگین از خودم درش بیارم و سبک بشم

هیچوقت برام عادی نمیشه این انگشت ها و این پوست و استخون و اعضا

معذبم میکنه وقتی زیاد بهش فکر میکنم 

میگم این واقعا منم؟ 

خیلی گیجم

شاید یه مریضی چیزیه 

نمیدونم دلیلش چیه 😕

‏گناه منم مثل شما خوشگلیم بود، خدا گناهامو بخشید این شکلی شدم  

بچه ها باورتون نمیشه!  برای بچم از «داستان من» با اسم و عکس خودش کتاب سفارش دادم، امروز رسید خیلی جذذذابه، شما هم برید ببینید، خوندن همه کتابها با اسم بچه خودتون مجانیه، کودکتون قهرمان داستان میشه، اینجا میتونید مجانی بخونید و سفارش بدید.

هیچی نفهمیدم از مشاور کمک بگیری باید

فکر کنم تا حسش نکنی نمیتونی درک کنی 

میدونی چیه انگار کل عمرت تو یه خونه مهمون بودی و هر لحظه این حسو داری که خب پاشم برم دیگه بعد یهو یادت میاد تو که جایی نداری بری کلا جایی جز اینجا وجود نداره

بعد میشینی سر جات و بعدش هی فضای خونه برات عجیب و ناراحت کنندس 

غریبس

میگی پس خونه خودم کجاست اما هیچی یادت نمیاد

‏گناه منم مثل شما خوشگلیم بود، خدا گناهامو بخشید این شکلی شدم  
اولین باره چنین چیزی میشنوم اگه حوصله ت سر نرفته و تاپیکت سرکاری نیست حتما با روانپزشک صحبت کن  ...

نه بابا چه سرکاری من که تازه وارد نیستم خیلی وقته اینجام

هر چیو که نتونم تو دنیای واقعی توضیح بدم اینجا میگم

‏گناه منم مثل شما خوشگلیم بود، خدا گناهامو بخشید این شکلی شدم  
فکر کنم تا حسش نکنی نمیتونی درک کنی  میدونی چیه انگار کل عمرت تو یه خونه مهمون بودی و هر لحظه ...

سلام این حس رو کسایی که تجربه نزدیک به مرگ دارند که وقتی اوندنیا میرن می‌فهمن که خونه واقعی شون اینجا نبوده در اصل ما روح هستیم و زندگی واقعی و خونه حقیقی ما اون دنیاست حستون راست میگه بهتون

ارسال نظر شما

کاربر گرامی جهت ارسال پست شما ملزم به رعایت قوانین و مقررات نی‌نی‌سایت می‌باشید

2790
2778
2791
2779
2792
داغ ترین های تاپیک های امروز