سلام. میشه کمکم کنید من دیگه عاجز شدم هرچقدر فکر میکنم ب هیچ نتیجه یی نمیرسم.ی پسر دارم ک امسال میره کلاس اول تومحله ما هم یکی دوسال بچه ها از پسرم کوچیکنو از قضا همشون دخترن.وقتی ب پسرممیگم تو بزرگ شدی بادخترا بازی نکن بهونه میاره ک شما ک باهام بازی نمیکنید یا داداش برامنمیاری تنهام اونمچجور باگریه ☹🤦♀️بدبختی هم میره بیرون بازی بعضی وقتا بازیش نمیدن میبینم یواشکی ک التماس میکنه بهشون یا اینکه بدون هیچ تقصیری میره عذرخواهی میکنه تا بازیش بدن.الانم جدیدا یاد گرفته وقتی پول میدم میره ب اونا هم یچی میخره و هربارم ک میگم پسرممگه اونا یچی میخرن ب تو میدن .باهرروشی باهاش حرف زدم همه نوع امکاناتم داره حتی بیشتر از اون بچه ها ولی درمونده شدم چقدر باهاش حرف بزنم قول میده ها ولی فرداش یادش میره بهم میگ کنترلم دست خودم نیس🙄🤔چیکارکنم برا خودش شخصیت قائل باشه هی میگم میری دوست خودت پیدامیکنی همکلاسی پیدامیکنی باز فرداش میره منت دخترا رومیکشه تا بازی کنه.
مااصلا دعواش نمیکنیم دلمون نمیاد.ولی هربار بازیای مختلف کاردستی و هرچی ک هیجانی باشه براش مهیا کردم. ...
نه نگران نباش طفلی حق داره به هم بازی نیاز داره من همین مشکل داشتم حتی پسرم بعد خواهش و خوراکی باهاشون دعوا میکرد و حسابی عصبی میشد اما الان خودبخود خوب شده میگه اصلا دوست ندارم باهاشون بازی کنم اما من اصلا مستقیم دخالت نمیکردم نامحسوس مثال میزدم
نه یدونه برادر داره. بزرگتر شد مدرسه رفت دوستای جدید پیدا کرد. هر چند الان یکم اعتماد بنفسش کمه اما خیلی خوب شد ما خیلی ترسش داشتیم که بزرگ شد سو استفاده نکنن ازش اما خداروشکر اینجور نشد خودمونم باهلش دوستیم