من اوایل قهرمیکردم ولی بعد ی مدت دیدم عادی شد براش والبته سنمم کمتر بود
ولی الان ناراحت میشم اولش حرف نمیزنم و یکم بهش بی توجهی میکنم و بعدش میام دلیل ناراحتیمو بهش میگم وباهم حرف میزنیم اونم ازدلم درمیاره
قهرنمیکنیم هیچوقت همینکه اخم کنم میترسه😂
تنبیهش نمیکنم ،واسه چی تنبیهش کنم
یه وقتایی ناراحت میشم از دستش خب ناراحتیم رو نشون میدم، اونم خداروشکر آدم سالمیه ،یا باهام حرف میزنه و میگه دلیل کارشو، یا تغییر رویه میده و انجام نمیده
من بی محلی کنم یا قهر کنم اونم با من همین کارو ادامه میده تااااا خودم دیگه خسته میشم
نمیدونم چرا دلیلش چیه و مشکل کجاست مثل بقیه ی شوهرا این بی محلی کردنا جواب نمیده چون احساس نمیکنم دوستم نداشته باشه یا آدم بی تفاوتی باشه کلا مخصوصا نسبت به من
مواقع غیر حساس سرسنگین و حرف زیاد نزدن نشونه اینکه ناراحتم ، مواقع حساس هم ک قهر کلا ، البته خونه پدرم نرفتم
بهش میگم زشت سیاه میمون نقطه ضعفشع
ازگریه متنفرم توی این ۱۲ سال شاید شاید ۱۰ بار همسرم اشک من رو‌دیده باشه
قبلا که مشکلاتمون حاد بود قهر زیاد میرفتم واقعا هم تاثیر داشت
الان چندساله شکر خدا زندگیم خوب شده برای مشکلات کوچیک فقطکمتر تو خونه حرف میزنم کلافه میشه من خیلی پر حرف هستم و همسرم برخلاف اکثر اقایون خوشش میاد و مشتاقانه میشینه پای حرفم وقتی سکوت میکنم و تک کلمه ای جواب میدم کلافه میشه
