بخاطر گندی که 1 شنبه زدم هنوز عمیقا احساس گناه میکنم

اولین باری بود که این رفتار ازم سر زد.  بیشعور درونم فعال شد و یه گندی زدم که بابتش ب طرز عجیبی ناراحتم.با اینکه طرف مقابل درکم کرد و به روم نیاورد و یه جوری رفتار کرد ک انگار ناراحت نشده ولی من از درون از خودم بدم اومد. و خیلی سعی کردم کارای خوب زیادی انجام بدم ک بشوره ببره. ولی هنوز ب بیشعوری خودم فک میکنم و از خودم بیشتر بدم میاد. من از 4 سال پیش بخاطر یه شکست که عشقی نیست. افسردگی شدید گرفتم و همش دلم میخواست بخوابم و بزرگترین تفریحم خواب بود چون تنها راه نجات من از افکار منفیم خواب بود. ولی من درمورد این موضوع هیچی ب خانواده ام نگفتم و 4 سال با خودم کلنجار رفتم که یکم بهتر بشم ولی موفق نشدم و برام مهم نبود که روزام چجوری میگذره و فقط منتظر مرگ بودم. الان 2 ماهه ک بعد از کلی کتابای روانشناسی و فیلمهای انگیزشی و... تونستم یکم ب خودم بیام و بی تفاوت نباشم و به هدفام فک کنم و براشون تلاش کنم.و کلا اون 4 سالو داشتم فراموش میکردم ولی 1 شنبه  مامانم بیدارم کرد که برم باشگاه و منم حاضر شدم که برم بعد مامانم شروع کرد که تو هیچی نمیشی تو بی اراده ای اون 4 سال ولت کردم ک الان نتیجه اش اینه و... من بهش گفتم مامان بسه تو رو خدا تمومش کن بذار خودم تصمیم بگیرم برای زندگیم...  ول نکرد و ادامه داد که 4 سال نتیجه اش چیشد تو رو باید هل ت بدیم  خیلی ضعیفی هیچی نمیشی. منم رفتم تو اتاق. اومد تو اتاق ادامه داد. منم بهش گفتم ک بره بیرون ولی نرفتم 4 بار بهش گفتم ولی فایده نداشت بعدش اصن دیگه دست خودم نبود چون اون 4 سالو بهم یاداوری کرده بود اعصابم به هم ریخته بود و انگار تو حال خودم نبودم جیغ میزدم ک بره بیرون بعد از کلی داد ها و گریه های من قبول کرد و رفت . من خوابیدم و بعدش اصلا ب روم نیاورد و ناراحت هم نبود کلی بهم شربت و دمنوش داد با یه روانپزشک هماهنگ کرده ک شنبه بریم پیشش انگار باورش شده که واقعا حالم خوب نیست و تظاهر به خوب بودن میکنم. ولی من عذاب وجدان بدی دارم. دست خودمم نبود واقعا حتی اومدم تو اتاق ک بهش بی احترامی نکنم با این وجود خیلی اعصابم خورده ب نظرتون چجوری از دلش دربیارم؟