دیشب شوهرم بعده پانزده سال زندگی بهم گف دزد

وقتی پول نمیزاره خونه بچه بستنی میخواد یا چیزای دیگه چیکار کنم پس 

پول دادنش پیش کشش بشه همون یه قرون دوزار خودمو بزاره برام بمونه دزد حسابم نکنه خودش خیلیه خیلی بیشعوریه که با وجود دو تا بچه کوچیک  و محصل خودمو به ابو اتیش زدم از شش صبح تا هشت شب و از ده شب تا دو نصف شب ماسک زدم پنج تومن کار کردم با نهایت پررویی به بهانه اینکه بهش قرض بدم دو ماه دیگه پس بده ازم گرفتو پس نداد دو ماه شده پنج ماه .. حالا برای صدو پنجاه هزار تومن دزد خطابم میکنه 

حالم از خودم بهم میخوره عمرمو صرف ادمی کردم که اینقدر نمک نشناس باشه و من این همه مدت اینو نفهمیده بودم ... من این حجم از خصلت بد که یه دفعه برام نمایان بشه نمیتونم تحمل کنم اونم بعده این مدت که فکر میکردم ادمه خوبیه 

این مشکلات که جزو لاینفک زندگی ماست اما در مقابل این همه صبوری من برای چندر غاز پس انداز منو دزد خطاب میکنه اون اتیشم میزنه

من خرج زندگی رو هم نمیتونم ببرم بالا .. بالا هم ببرم خرج نمیکنه میگه ندارم خودش جمع نیکنه چند ماه یکبار میره پیشه خونوادش همه رو واسه اونا خرج میکنه یه کمم بدهی بالا میاره میاد منم از خودم میزنم چندر غاز جمع میکنم دزد خطابم میکنه اخه یک ملیونو چهارصد هزار تومن تو این دوره زمونه پولیه که بخاطرش به من بگه دزد؟ شدیدا به فکر کار برای خودم هستم دوتا بچه دارم دخترم کوچیکه نمیتونم برم بیرون سر کار یه کم خیاطی بلدم که کارای خودمو دخترمو گاهی درو همسایه خیاطی انجام میدم ولی چرخ درستو حسابی ندارم بخوام برای بیرون بدوزم سهام عدالتمو خواستم بفروشم چرخ بخرم که اونم دولت جلوشو بسته نمیشه فروخت نمیدونم چیکار کنم