به نظرتون عادیه که ادم هیچ وقت نخواد ازدواج کنه و بچه دار بشه؟
الان ۲۱ سالمه
بچه نیستم که بگم دوسال دیگه نظرم عوض میشه
از وقتی یادم میاد این فکرا تو سرم بوده
میدونید حتی از دوست داشتن یه پسر هم حتی حالم به هم میخوره نمیدونم چرا
همه دوستام اینجورین که تا اسم شوهر و بچه میاد همه واااای عسیسم و عشقم و عسلم میکنن
ولی من واقعا میترسم حتی بخوام بهش فکر کنم
که تصور کنم تا ۲۶ ۲۷ سالم شد همه بخوان بگن تو چرا ازدواج نمیکنی
چرا بچه نداری و....
از این حرفایی که میزنن
حتی اگه با مثلا یه نفر هم مجبور شدم ازدواج کنم
اصلاااا نمیتونم فکر بچه داشتن رو بکنم
نمیتونم خودمو مادر تصور کنم
بگم من قراره یه روز بچه داشته باشم
خواهشا یه چیزی بگید دلم آروم شه دارم عذاب میکشم چند ماهه خیلییییی این فکرا اذیتم میکنه
چون سنم داره بالاتر میره و دیگه انگار همه یه جور ایشالا دیگه عروس میشی بهم نگاه میکنن
براشم دلیل دارم
ازدواج اینکه
اولا اینجا ایرانه و هررر چه قدم مرد فرشته باشه
قشنگ عین برده داریه
حق طلاق و حضانت و تمکین و خروج از خونه وکوفت و درد
نگید خوب باهاش صحبت میکنی حقتو میگیری
اگه نداد چی اصلا خانواده خودم بد میدونن از اونان که زن باید قبول کنه همه چیو
برای بچه هم اینکه واقعا هدفی نمیبینم تو این مملکت یکی دیگه رو بیارم بدبخت کنم
اگرم واقعا الان ایران نبودم ،هدفی تو مادر شدن نمیبینم
اینجور نیستم که بگم پیر شدم همراه میخوامو نمیدونم حوصلم سر میره و ...
به نظرم نیارم بهتره
بعدم اگه ازدواج کردم خیر سرم و طرف با همه اون شرایط کنار اومد ولی بچه خواست چی؟
من اصلا بچه دوست ندارم تا وقتی بمیرمم نمیخوام
دارم دیوونه میشم کاش اصلا بدنیا نمیومدم
