صبح یه خانمی تاپیک زده بود که از دست بچش افسردگی گرفته بود و پشیمون بود از بچه دار شدنش
منم گفتم یه پسر سه ماهه دارم و چقدر خوشحالم از بودنش و از این حرفا
چند نفر اومدن بهم گفتن حالا بذار بزرگ بشه بعد سلامت میکنیم و خیلی ته دلمو خالی کردن
من با همه شر بودن و فضول بودن پسرم تو ذهنم کنار اومدم،همش با خودم دارم برنامه ریزی میکنم برا بزرگ شدنش،بهش زبان یاد بدم،باهم کاردستی درست کنیم،بریم پارک
از وقتی اون تاپیکو خوندم یه جوری شدم..یعنی یه روزی قراره منم از همچین چیزی بنالم؟
واقعا شماهایی ک بچه سه سال به بالا دارین همچین حسی دارین ک گاهی از بودنش پشیمون بشین؟
