همش فیلم دانلود میکنم و با گوشی میبینم
نه ظرف میشورم نه جارو نه کارِ خونه
دلم برا بچه هام میسوزه دو سالشونه باهاشون بازی نمیکنم به زور بهشون غذا میدم همش میگم برید اونور نچسبید به من.
همدیگرو هم بزنن نمیرم جداشون کنم
زخم و زیلی بشن نمیرم بغلشون کنم
فقط دراز میکشم و فیلم میبینم.مغزم از کار افتاده نمیدونم چه کاری انجام بدم نمیدونم اگه یه دیقه گوشی دستم نباشه باید چیکار کنم همینجور وایمیسم نگا در و دیوار
فکر میکنم اگه کارِ خونه انجام بدم به خودم آسیب میزنم یعنی زحمتِ زیاد میکشم و خسته میشم منم انجام نمیدم فکر میکنم وقت تلف کردنه در صورتی که گوشی وقت تلف کردنه
کاری کردم از زندگی بدمون میاد هممون
افسردگی دارم یه مدت رفتم دنبال درمانش بدنبود ولی داروها رو قطع کردم حوصله دارو خوردن نداشتم
خلاصه که بگم خیلی تنبلم.تا چند سال پیش زیاد اینجوری نبودم الان اینجوری شدم و بدتر
بدم از خودم میاد
همش میگم چرا پتو هارو جمع کنم وقتی دوباره قراره بخوابیم
چرا ظرف بشورم
چرا با بچه ها بازی کنم وقتی قراره کلی اسباب بازی جمع کنم
بیشتر بخاطرِ بچه هام نگرانم بعدم خودم
شوهرمم یه مقدار غر میزنه میگه چرا دست از خودت و خونه کشیدی و به هیچی نمیرسی ولی واقعا حوصله ندارم
احساس میکنم این کارا بی معنیه به زندگی رسیدن بی معنیه
نه هدفی نه انگیزه ای نه امیدی
نمیدونم چی بگم خسته ام.ویتامین بدنم هم تنظیمه فقط حوصله هیچی رو ندارم.حوصله دوباره دکتر رفتن و قرص خوردن هم ندارم
فقط دلم میخواد این گوشی رو ترک کنم تا شاید یه فرجی شد
میدونم مامانِ بدیم ولی به جای فحش دادن اگه بلدید راهنماییم کنی
