گاه آواره های اندیشه هرگاه میخوای ازبنا دوباره آن را بسازی کافیست بایک لبخند ازته دلت ازخداکمک بخواهی واقدام کنی ...
میدانی درسایه بان زندگی زیرآن سایه که حتی باریکه ای ازنور نیست فقط خودت باشی وتجربیاتت درساحل دریای زندگی ات آن ماهیگیری باش ک هربار با نگرفتن ماهی ک دقایق طولانی منتظر یک ماهی است ونومید و خسته برمیگردد اما نمیداند همین تلاش و صبر برای گرفتن یک ماهی زمینه امید وموفقیت های دیگریست وگرفتن ماهی های بیشتر...
درآن باران تند زندگیت پنجره قلبت راببند حتی برای چند ثانیه!! ک
ه برای ثانیه هم که شده ازپشت پنجره به صدای برخورد قطرات باران گوش دهی!.چه موسیقی دلنوازی است که چگونه روحت راجلا میدهد...
زندگی میدانی پرپیچ وخمی است با دست اندازهای بسیاری ک حتی تابلویش را نمی بینی...
زندگی خیابان آسفالتی است اما بایک جاده باریک خاکی ...
زندگی بیماری است که گاه درمانش برای لحظه ای هم که شده تو راارام می کند...
زندگی آهی است سرشار ازغیرممکن ها ونرسیدن به آرزوها...
زندگی دریای است شفاف اما قاتل که فریب شفافیتش را می خوری وهمان لحظه ک میخواهی به آن برسی درموج های خروشانش غرقت میکند ...
زندگی مجموعه ای از داشته ها ونداشته های توست ...
