سلام.
من یه بچه دو سال و نیمه دارم و خواهر شوهرم که ۵۰ سالشه حدود دو ماهه که خونه ماست. مجرده و افسردگی داره و اومده اینجا مونده چون با مادرشون دعواش می شده. حالا مشکل من اینه که اون اولا که اومده بود اصلا بلد نبود چطوری با بچه بازی کنه. مثلا بچه داشت با یه اسباب بازی بازی می کرد یه دفه بی هوا می گرفت ازش می گفت: این مال منه! نمی دونم چرا فکر می کرد این بازیه! من خیلی سعی کردم بهش بگم این کار رو نکنه. بچه عصبی می شد و من مجبور می شدم بهش با شیشه شیر بدم که آروم بشه. با وجودیکه می خواستم دیگه با لیوان شیر بخوره. الانم بچه داره برای خودش بازی می کنه یه دفه یه ماشین میاره می گه: ماشین! ماشین! بچه هم خوب داره با یه چی دیگه بازی میکنه. نمی دونم چرا یه دفه باز عصبی می شه. الان دیگه یه جوری شده این وسط حرف بزنه عصبی میشه. من نمی دونم چی کار کنم که عصبی نشه. البته من خودمم خسته شدم از اینجا بودنش و حقیقتش اصلا ازش خوشم نمیاد و باهاش گرم نیستم. ولی نمی خوام بچم عصبی بشه گناه داره. شوهرم هم همش سعی می کنه درگیر بازی با بچه بکنه خواهرش رو ولی سریع خرابکاری میکنه. مثلا هی بچه رو تحت فشار می زاره اون اسباب بازی رو که داره باهاش بازی می کنه رو می گه: می دیش به من؟ مال منه!
نمی دونم چرا هر کار می کنم یه جور بدی با بچه بازی می کنه.
خسته شدم. شوهرم هم نمی فرستتش بره. می گه: من دو تا بچه دارم یکی بچه خودمون یکی هم خواهرم!!!!
