بنظرتون پولدارا خیلی خوشبختن؟

 من وقتی پول دارم خیلی خوشحالم و برای خوشحالیم خرج میکنم، ولی چند تا آدم خیلی پولدار میشناسم که اینقد استرسی ان، همش سرشون تو حساب کتابه و به خاطر ۱۰۰۰تومن می میرن واقعا میگما، نمیدونم شاید منم اگه خودم خیلی پولدار بودم اونجوری بودم،

حداقل خیلی ازدغه دغه های افرادمتوسط وپایین جامعه روندارن مثل تامین نیازهای خوردوخوارک وپوشاک که زندگی هامون درگیرکرده!فکرش آزادتابه رویاهاش فکرکنه

این حرف نزن من همیشه ازخدا میخوام به اونام عقلی بده شعور فهم درک بده تا منم باهمسرم راحت زندگی کنم

خيلي اعصابم خستس

كاش جرات تغيير زندگيمو داشتم

خدا بهمون كمك كنه

من كه ديگه طاقت ندارم

بريدم😔

ایکاش پولدار بودن هم مثل مرگ بر هر کسی واجب میشد 

باز خوشبخت هم نباشین دردتون فقط خوشبختیه،ما چی بگیم وقتی دخترم بدنیااومد گفتم نمیزارم هیچی تودلش عقده بمونه پنج سالشه زیادواسش خرج کنم ماهی ۵۰هزاره الانم دختردومیم دوهفته بعد بدنیا میاد انقده ناامید شدم همش ازخدامیخوام منوشرمنده این دوتادختر نکنه روزیشونو برسونه شرمندشون نشم لااقل بتونم سالی یبار براشون اسباب بازی بخرم،بروخداتو شکرکن  

ادم که خوشبخت نباشه بدبخت باشه دیگه مگه چیزیم برازندگی داره زندگی یعنی خوشبختی 

شبا تاصبح یواشکی رو بالش اشک ریختم کدوم هزاری اومدن آرومم کنن

توی عروسیم لباس عروس تاج تور سر ارایشگاهم مدل ارایش مو همه چی انتخاب کردن فقط رفتم براپرو

کدوم هزاری به دردم خوردن

پرستاربودم انقدر سختی کشیدم کارم ول کردم کدوم هزاری به دردم خورد

مهمونی عروسی میشه مادرش تصمیم میگیره بریم یانریم چی بپوشم مادرش انتخاب میکنه 

۶ماهه باردار بودم به همسرم گفتم بدترازاینم دیدی؟ کدوم پول طلاها وجواهرای خونه پدریم به دردم خورد چندتا خونه وزمین دارم کلی پول دارم که چندتاخونه رو باهاش میچرخونم مگه همه چی پول

شب تاصبح فقط اشک میریزم 

شب عروسیم کتک خوردم 

اینها کوچکترین اذیتامن

پدرم قاضی مادرم دبیر عموهام پروفسور کارخانه دار دایی هامم همینطور 

اما انقدر سختی کشیدم بخاطرمادرشوهرم ۲۴ساعته همش توترس گریه زندگی میکنم

بخداهمه ی این شب اشک ریختنآرو منم شب تاصبح انجام میدم ولی واسه ما دردمون پوله که هشت سال بامادرشوهرم زندگی میکنم اذیت میشم ولی بی پولی سخته،عزیزم مگرچقدر میخوایی زنده بمونی زندگی کنی ول کن اون زندگیرو برو بچسب به دلخوشیت،من عقدکرده بودم نامزدم درشرف مهاجرت بود خودشم دانشجوی دکترای زلزله واسه خودش کسی بودمنم دانشجوی کارشناسی بودم ولی هرجوره دیدم واقعا سخته هیچجوره هم راه نمیومدخیلی خیلی مغرور بودواسه هرکاری اول توخونشون مشورت میکرد بعد آخرین نفرمن میفهمیدم برنامشو،اونم از دیگران میشنیدم فقط فقط منو بخاطر خوشگلیم باخودش میکشید اینوراونور پوزشو به طایفش بده همش میگفت به خودت برس بپوش آرایش ملایم کن خوشگلیت چندبرابربشه واقعا دیگه نتونستم عوضش کنم چندبارپیش مشاور رفتم،آخرش رفتم درخواست طلاق دادم طلاقم نداد یسال کشیدراضی شد اومد امضاداد راحت شدم این شوهرم دیپلمه کارگره ولی چرک زیر ناخونشو نمیدم به هزارتا پرفسوری مثل اون

اره خوشبختن حداقل دغدغه مالی نیست مسافرت تفریح خرید .