دوستان من حدودا سه ساله ازدواج کردم. از دو ماه بعد عقد اختلاف نظر و تفاوت تو رفتارمون زیاد بود ولی گفتم به مردر خوب میشه. اما حالا واقعا یه سری رفتاراش واسم گنگه. اصن کلا فرهنگ و تربیت خانوادگیشون با ما زیاد مچ نیست. مثلا خانوادشون و حتی شوهرم بعد یه دعوا سریع با هم رله میشن و صحبت میکنن ولی من اینطوری نیستم نمیتونم زود فراموش کنم. یا شوهرم واسش مسئله ای نیست که کسی بدونه ما دعوامون شده ولی من دوس ندارم و آبرومو تو خطر میبینم. کلا تو خانوادشون مردا میخورن و میکشن کنار و کار خونه رو واقعا وظیفه ی زن میدونن ووووظیییییفه...حتی الانم که بچه ی کوچیک دارم زیاد شرایطو درک نمیکنه و همش میگه من صبح میرم سرکار و غروب میامـ . انگار من صب تا شب راحت دراز میکشم تو خونه. حتی اگه کمی درک میکرد که منم زحمت میکشم منم آدمم منم خسته میشم اینقدر دلم نمیسوخت. کلا فکر میکنه نمونه ی بارز یه زن واقعی مادرشه. دیگه واقعا نمیدونم چیکار کنم. دعا بگیرم سر کتاب باز کنم یا ...چون با حرف زدن و صبر و مدارا میدونم این طرز فکر و ذهنیت عمرا عوض شه. یعنی علاقم بهش دیگه داره از نصفم کمتر میشه با این کاراش
هیچکاری نمیشه کرد
سالها با اون تربیت بزرگ شده
شما پرتوقعی توقع توکم کن وقتی کسی رو نمی تونی تغییرکنی توتغییرکن
بنظرم تمام مردای ایرانی همچین توهمی از مامانشون دارن😐😂
عزیزم منم مثل توام با تفاوت فرهنگی فاحش البته آدمی هستم که به دعا و سرکتاب و اینام اعتقادی ندارم تلاش کردم یکم تغییرش بدم خودمم تغییر کردم ولی بازم تفاوت زیادی داریم متاسفانه
شوهر منم اینطوریه البته قسمت دعوا و جار زدنش نه... فکر میکنه زن کامل یه نفره اونم مادرشه... و واقعا فکر میکنه زن وظیفه داره کاره خونه بکنه بچه نگه داره و کلی چیزه دیگه... درسته مسولیتمه ولی اینکه وظییفه میدونه یجوری میشم
همه مردا خرابن😬😬😬🤥🤥🤥🤥🤥🤥
تو ک ازدواج نکردی ک تغییرش بدی
بعد گلم با اعصاب خوردی ک چیزی حل نمیشه
از کارای کوچیک شروع کن
ولی ن با اخم وتخم
بعدشم خوبه تو قهر و دعوا کینه ای نیست
در مورد آبرو داریشم بگو ب نظر منم احترام بذار دوست ندارم کسی از مساێل خونوادگیمون مطلع باشه
باید احترام گذاشتن متقابل باشه
تو هم چشمتو رو بعضی اخلاقاش ببند
عزیزم تفاوتهای شما کاملا طبیعیه و البته تفاوتهای وحشتناک غیر قابل تحملی که باید به جدایی بکشه نیستن
اینکه بعد دعوا سریع دوباره راحت رفتار می کنه خیلی بهتر از کینه کردن و قهر و رفتنه، شما ی خانم درونگرا و زود رنجی و خیلی بهش فکر می کنی و اذیت میشی ولی گلم، کاربرایی هستند که شوهراشون تقی به توقی میخوره قهر می کنند و اصلا پا پیش نمیزارن
باقی خصوصیاتش هم، قابل تعدیله ولی اینکه بخوای کامل تغییر بدی قطعا تغییر شخصیت انسانها نه شایسته ست و نه ممکن
کاش تو دوران عقد بجای پشت گوش انداختن کم کم بعضی عاداتشو کمی معتدل می کردی
تو ایام کرونا، دوتایی دستور طبخ پیتزاهای مختلف رو بخونید و درست کنید و کلی کیف کنید بعد کم کم به بهانه رسیدگی به بچه بزار عهده ایشون و کلی ذوق کن که نمی دونستی همچین دستپختی داره، آروم آروم غذاهای شکموها مثل کوبیده، کباب مغز ران و ... رو بکش وسط و ازش کمک بگیر، مردها ذاتا شکمو و در این موارد بهترین پایه ن
آروم آروم مشارکتش رو بیشتر کن، اصلا خودش متوجه نمیشه کی شده سرآشپز نمونه در زمین و مریخ
کلا میتونی کم کم با سیاست درست کنی، پس قلبتو از محبتش خالی نکن و همچنان دوستش داشته باش،
حساسیتو کم کن
بخصوص نسبت ب مادرش
ولی همه رو میشع کنار اومد بجز هوار هوارش با سیاست حلش کن
اگه دیدی اینطوره تو یع روز ب بهونه بیرون رفتن بچه رو چند ساعت بده بهش برو بیرون بگو منم ب استراحت احتیاج دارم
عزیرم من میگم از سرکار که میاد میفته پای تلویزیون و تکون نمیده به خودش...کارشم فعالیت بدنی نداره همش کامپیوتریه. شبا من تا صب بیدارم با این بچه و نق میزنه به جونم اصلا تکون نمیده به خودش دو دقیقه بچشو نگه داره. من فقط از این میسوزم که کمک نمیکنه هیچ کارای منم بی ارزش و راحت میدونه
