خدا جونم میخوام اعتراف کنم که:
خیلی جاها با اینکه میتونستی مچمو بگیری
ولی دستمو گرفتی...خیلی جاها میتونستی پرده از اشتباهاتم برداری وابرومو ببری...ولی بازم هوامو داشتی بازم برام خدایی کردی ولی من حواسم به تو نبودو برگه گناهامو هی بیشتر پر میکردم ... میخوام بگم که پر از گناهم
پر از دروغ وغیبت وپراز گناه پراز پستی ...همه اش قبول دارم وبرای هیچ کدوم هیچ توجیهی ندارم...میدونم بار گناهانم خیلی زیاده روسیاه تر از اونیم که بخوام بگم ببخش من رو
ولی...
من همیشه تو رو به اسم ستار العیوب بودن میشناسم...من قبول دارم اشتباه کردم ولی به بزرگیت قسم به عزتت قسم که پشیمونم از همش
این حس عذاب وجدان داره کل زندگیمو نابود میکنه...این حس کثیف بودن....اینکه توباهم قهری....اینکه دیگه دوسم نداری بیشتر از هر چیزی من دیوونه میکنه خدایا بخدا بدم ولی نمیتونم تحمل کنم که ازم متنفرشی ...خدایا میشه بزاری به حساب جایزالخطا بودنم به حساب خام بودنم به حساب جوونی به حساب اینکه ما هیشکی رو نداریم جز تو....نمیدونم چجوری بگم پشیمونم وچیکار کنم ولی تو ببخش وبگذر
من همیشه صفت (ارحم الراحمین )خیلی دوس دارمم...واقعا بخشش وبزرگیتو توی زندگی خودم دیدم
من برای تاوان گناهام امادم گرچ دوساله دارم تاوان میدم ولی تو فقط ببخش....
ای پناه بی پناهان....میشه اغوشتو برام باز کنی
میشه باهام آشتی کنی...
میشه ببخشیم....😭
