میخوام امروز مرحله به مرحله بت شکنی رو بگم براتون.
توی ذهنتون نحوه برخوردتون با خانواده همسر رو تصور کنید.
خیلی گرم،خیلی تند تند،خیلی اغراق شده، خیلی هول و ...
میخواهیم این رو عوض کنیم.
اما چطوری؟
قراره مثل بت باهاشون برخورد نکنیم.
خیلی معمولی.
احترام در برابر احترام.
نه احترام در برابر گرفته شدن (از عمد این واژه رو میگم تا دیگه حالمون بد بشه از رفتارهای سابقمون)
با یک آدم عادی چطوری سلام و علیک می کنید؟
مثلا یک همسایه، یا یک دوستی که باهاش صمیمی نیستیم زیاد.
خیلی آروم، با آرامش. سلام، خوب هستید؟ممنون.
چرا دست و مامان رو گم می کنیم؟
مگه کی اومده؟
هیچ کس رو اینقدر بزرگ نکنید که با دیدنش دست و پاتون رو گم کنید.
همه ما آدم ها، از یک جا اومدیم، به یک جا میریم، همه مون غذا میخوریم،میخوابیم، عصبانی میشیم، اشتباه می کنیم، حرف بد میزنیم، حرف خوب میزنیم، موفقیت هایی داریم و ...
پس هیچ ارجحیتی به هم نداریم.
حالا به بعضی ها احترام ویژه ای می گذاریم چون دانش و بینش بالایی دارن، اما بت نمی سازیم ازشون.