سلام دوستای گلم
خانواده شوهر من همشون تحصلیل کرده ان و کمترین مدرکشون فوق لیسانسه. همشونم شاغلن. زمانی که ازدواج کردیم من دانشجوی کارشناسی بودم. بعد که درسم تموم شد یه مدت خیلی کوتاهی شاغل شدم ولی نتونستم دووم بیارم و اومدم بیرون. کلا کار بیرونو زیاد دوست ندارم و توانایی اینکه هرروز کار کنم و به خونه هم برسم ندارم..
بعد یه مدت خونه نشینی تصمیم گرفتم درسمو ادامه بدم اما واقعا به ادامه تحصیلم اونقدر که باید علاقه و انگیزشو ندارم!
هی کتابامو میارم بخونم میبینم نمیشه☹
قبل کرونا باشگاه میرفتم عاشق ورزشم و نقاشی هم میکنم.. تصمیم داشتم برم موسیقی که کرونا اومد.. یعنی به فعالیتای اینجوری بیشتر علاقه دارم..
ولی تو جو خانواده همسرم این چیزارو تفریح میدونن و به مدرک و کار بیشتر اهمیت میدن.. همش احساس میکنم بینشون خیلی عقبم و تنبلم☹ البته هیچوقت چیزی نگفتن ولی من خودم کنارشون همش احساس سرخوردگی میکنم 😑
شما جای من بودین چیکار میکردین؟ هرجور شده با بی میلی و به زورم شده درستونو ادامه میدادید و کار میکردید؟ یا اونجوری که خودتون دوست دارید و هستید ادامه میدادید؟
