وای،بچه داری خیییلییی سخته واقعا زندگی پراز،ارامش ادم رو عوض میکنه
اون لحظه خیلی از نظر روحی داغون بودم اینو گفتم ولی در واقع مقصر خود منم که این طفل معصومو اوردم این دنیا این بچه چه گناهی داشت که گیر یه مادربی لیاقت و خود خواهی مثل من بیفته من هر روزمو دارم با استرس میگذرونم بس که نگران ایندش هستم اون ارامش فکریه قبل بچه کامل از بین رفته واسه همین میگم‌گند نمیدونم شایدم از خستگیه زیاده بچم خوابش خیلی کمه خودمم دارم درس میخونم‌فشار روم خیلی زیاده اصلا بچه ارومی نیست از صبح تا شب جیغ میزنه و من اصلا عصبانی نمیشم سرش ولی مدام خودمو سرزنش میکنم
اتفاقا یکی بهم گفت اگه بچه نیاری و بعدا پشیمون شی چی؟ من گفتم اونو میشه کاریش کرد ولی اگه آوردم و پشیمون شدم چیکار کنم؟
ولی عزیزم شما چه با فکر چه بدون فکر این کارو کردی و موظفی به عنوان یه مادر تمام خودتو خرج بچت کنی، کاریه که شده و الان دیگه وقت فکر کردن به این چیزا نیست، تمام این روزای سخت و خستگیا میگذره فقط صبور باش و سعی کن مادر خوبی باشی
لذت ببر از تمام لحظات
