چیکار کنم پسرم فکر کنه خونه خودمون شادترین و بهترین و امن ترین جای دنیاست.آخه
من سه سال قبل با همسرم مشکل داشتیم وبا پسرم تا یک سال ونیم خونه پدرم بودیم پسرم اونجا بزرگ شد .الان پنج ونیم سالشه و وقتی میریم اونجا به سختی میتونم بیارمش خونه خودمون.چند روز اونجا میمونه بعد که دوباره من میرم با وعده و وعید و خرید خوراکی و اسباب بازی میارمش خونه..نمیخواد بیاد خونه خودمون.
زود گریه میکنه خیلی بد عصبی میشه طوری که بدنش میلزه اون موقع. حساسه.لجبازه. . کلا برای همه چیز بهانه گیری میکنه چه خونه خودمون یا خونه بابام باشیم ..برای چیزهای الکی عصبی میشه فریادو هوار .ما رو میزنه.فقط میخواد حرف حرف خودش باشه .فقط دنبال هیجانه .منم باهاش بازی میکنم ولی همیشه نمیشه خسته میشم پسرم انرزی اش زیاده شلوغه .من خودم افسردگی گرفته بودم درمان شدم. الان فقط فکرم پسرمه. چیکار کنم آروم شه عصبی نباشه
