بخدا عین من
موقع ازدواج نفهمیدم مریض روانیه یه دختر با ادب أروم خجالتی الان دست کمی از سگهای هار ندارم ازبس فشار روم بود ازنظر روانی یه دختر دارم طفلی رو امروز زدمش باهاش نشستم گریه کردم دیگه نمیتونم خودمو کنترل کنم خدا لعنت کنه پدرومادر اشون رو که واسه پسر مریضشون خاستگاری میرن وکلی تعریفشو میکنن ودخترمر دم وبدبختی میکنن
فقط میگه اعصابما نریز بهم ونزن توحالم وتمام. نه نازی نه چیزی. بعضی وقتا یادم میره زنم..... ناز کردن دیگه بلدنیستم عشوه ندارم دیگه. سال اول زندگی لباس خواب میپوشیدم آرایش میکردم موهامو فرمیکردم دیدم اون اصلا نگاه نمیکنه وبراش جالب نیس منم حالا عادیم. البته ازلحاظ تمیزی همیشه بدنما تمیز نگه میدارم یه بارنشد کثیف بوده باشم
شوهرم حتی دست بزن هم داره. عاشورا بچه دخترخالم خونمون بود منم داشتم به پسرکوچیکم غذامیدادم. پسر بزرگم بچه خالما زد شوهرمم اومد چنان زد توسرم که هنوز پشت گردنم ورم داره. گفت چرا بچه مردم آوردی. درصورتی که اصلا من نیوردمش اشتباهم ازمن نبود
خلاصه ی حرفام اینکه من اولویت آخرم توزندگیش.... فقط حس میکنم مادربچه هاشم وتمام. ولی
تابخام ازش گله کنم میگه چته چی کم گزاشتم توخونه. تو لیاقت نداری دلت یه پسر ولویی میخاست که بیفته دنبال تو به گشت وگزار واینور اونور و آخرشم ازنداری وگشنگی بمیری
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
39 ثانیه پیش
41 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
