من فقط پارسال دو جلسه بردم گفتار درمانی. احساس میکنم خیلی به پسرم برچسب زد ، خیلی بهم استرس داد، چیزایی رو که خودم هم میدونستم با اب و تاب میگفت و علائم نگرانی میدونست، شاید هم راست میگفت اما میتونست اروم تر بگه که انقدر حال من بد نشه،طوری بود که منو کاملا ناامید کرده بود، منم دیگه جای دیگه نرفتم، 
بعد یکی دوماه پسرم کم کم شروع کرد به حرف زدن. مثلا قبلش فقط کلمه میگفت اما سه سال و دو سه ماهش شد جملات کوتاه گفت، الان هم دو ماه دیگه میشه ۴ سالش، پیش مشاور کودک بردم گفت پسرت هیچ مشکلی نداره و بعضی از بچه ها طبیعیه دیر حرف میان و گفت مشکل اصلی اینه که پسرم احساس نیاز نمیکنه که حرف بزنه. مثلا اگه یه چیز بخواد دستمو میگیره میبره سمتش
الان چند ماهه جملات بلند هم میگه، شعر میخونه اما کودکانه حرف میزنه و البته واضح حرف نمیزنه خیلی اروم، همش میگم بلند حرف بزن اما گوش نمیده
با این حال خیلی از هم سن و سالانش عقب تره. بیشتر حرف هایی که میزنه مثلا یه داستانی براش خوندم جملات اون داستان رو تکرار میکنه یا یه کارتون دیده جملات و دیالوگهای اونا رو تکرار میکنه،، نه اینکه واسه رسوندن منظوری به من حرف بزنه
جدیدا پیش مشاور بردم که خیلی خوشبین بود میگفت پسرم مشکل نداره اما من هنوز نگرانم