دلتنگی ،تنهایی و شاید انتظار...

😞😔💔

به شب و پنجره بسپار که بر میگردم

عشق را زنده نگه دار که برمی گردم

بس کن این سرزنش (( رفتی و بد کردی)) را

دست ازین خاطره بردار که برمیگردم

دو سه روزی هم –اگر چند- تحمل سخت است

تکیه کن بر تن دیوار که برمیگردم

بین ما پیش ترک هر سخنی بود گذشت

عاشقت میشوم اینبار که برمیگردم

گفته بودی دو سحر چشم به راهم بودی

به همان دیده ی بیدار که برمیگردم

پرده ی تیره ی آن پنجره ها را بردار

روی رف آیینه بگذار که برمی گردم

پشت در را اگر انداخته ای حرفی نیست

به شب و پنجره بسپار که بر میگردم

سیو کردم که بیام مرتب سر بزنم👌💜

منم

آن که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت

درِ این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت

خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد

تنه‌ای بر در این خانه‌ی تنها زد و رفت

دل تنگش سر گل چیدن ازین باغ نداشت

قدمی چند به آهنگ تماشا زد و رفت

مرغ دریا خبر از یک شب طوفانی داشت

گشت و فریاد کشان بال به دریا زد و رفت

چه هوایی به سرش بود که با دست تهی

پشت پا بر هوس دولت دنیا زد و رفت

بس که اوضاع جهان در هم و ناموزون دید

قلم نسخ برین خط چلیپا زد و رفت

دل خورشیدی‌اش از ظلمت ما گشت ملول

چون شفق بال به بام شب یلدا زد و رفت

همنوای دل من بود به هنگام قفس

ناله‌ای در غم مرغان هم آوا زد و رفت

👤هوشنگ ابتهاج

عشق اگر با تو بیاید به پرستاری من
شب هجران نکند قصد دل آزاری من

روزگاری که جنون رونق بازارم بود
تو نبودی که بیایی به خریداری من

برگ پاییزیم و خسته دل از باد خزان
باغبان نیز نیامد پیِ دلداری من

اشک گرم و غم عشق آمد و جانا چه کنم
گر به فردا نرسد این شب بیداری من

من و دیوانگی و مهر و وفا یار شدیم
تا تو باشی و من و عشق و وفاداری من

عشق اگر با تو بیاید به پرستاری من
قصه ی عشق شود قصه ی بیماری من..🍃❤🌻❤🍃

همیشه دلم میخواست داشته باشمت
جایی نزدیک به خودم
درست کنار دستانم، که هر وقت
دلم تنگ شد، هر وقت اوضاع روبراه نبود
دست دراز کنم و اولین چیزی که دستانم
لمس کردند، انگشتان تو باشند.
آدم ها هر چقدر هم عزم رفتن کنند و
راحت دل بکنند، بازهم تکه ای از وجودشان را در دستان کسی جا میگذارند.
من دستانم پر است از تمنّای داشتنت.
تو دلیل این انقلاب بزرگ، میان روزمرگی های خاکستری هستی
و درست همان لحظه که تصویر از راه رسیدنت با آن صورت دل نشین،
قد و قواره ی ریزه و دوست داشتنی،
آن چشمان خندان و دست های پر تب و تاب،
از پشت شیشه ی باران خورده مقابل چشمانم جان می گیرد،
من به فرسنگ ها دور تر از آن تارگیسوی بازیگوشِ، اسیر شده پشت گوشت،
جایی در انزوای تاریک خواستنت
تبعید میشوم.
همین که از مقابل چشمان مشتاق پسرک کافه چی بی توجه میگذری و به سویم گام بر میداری، یعنی تمام تو مالِ من است.
شاید باورت نشود،
گاه آدم ها با چشم باز می میرند!
من لابلای کلنجار چشم هایت
هزاران بار دفن شده ام و باز
با خنده نفس میکشم!
همیشه دوست داشتم داشته باشمت.
چون داشتنت شیرین است،
حتی در خیال!