بچه ها ما یه خونه داریم به ارزش 350 تومن. تو یه محله معمولی رو به پایین شهر... اما خونمونو دوس دارم... باید یسری کارا توش انجام بشه اما چون اولین خونه ماست ک خریدیم دوسش دارم...خونه مامان ماینا تو یه محله بهتر و آروم تره شهره و خونه هاشون دو واحدیه. ینی یه شهرکیه آپارتمانهای دو طبقه چهار واحدی که هر طبقه دو واحده توش هست. و قیمت هر واحد هم 700 تومنه درحال حاضر. واحد روبروی مامانم اینا دارن میفروشن و چون ما خیلی با همسایشون جور بودیم خونشونو کامل دیدیمتازه 2 ساله ک تعمیر اساسی کردن. کف پارکت خوشرنگ، کاغذ دیواری قششششنگ و خوشگل، کابینت تمیز و خوشرنگ و نو... اصلا همه چی عالی... در و پنجره دو جداره... اصلا خونه رویایی منه... اما ما پولمون نمیرسه اونجا رو بخریم ینی 350 داریم شایدم بتونیم تا 70 80 تومن جور کنیم اما تا 700 باز خیلیه.... بابام میخواد اون خونه رو بخره... و مامانم چون نمیخواد به غریبه بده بشینه میگه تو خونتونو رهن بده بیا اینجا رواز ما رهن کن نه منتی سرمونه نه هیچی...اما من دوس دارم اون خونه مال خودم باشه و سختمه برم اونجا و دوباره یه روزی برگردم اینجا. چون به اون محله عادت میکنم. از طرفی میگم برم اونجا شاید دوسش داشته باشم و برم تو تلاش واسه پول جور کردن و خریدنش.... از هر لحاظ واسه ما بهتره... نزدیکی به محل کار.. محله با کلاس تر....
الان که دارم اینو برات مینویسم، کاملاً رایگانه، ولی واقعاً نمیدونم تا کی رایگان بمونه! من و دخترم بدون حتی یه ریال هزینه، یه ویزیت آنلاین از متخصص حرفهای گرفتیم. کامل بدنمون رو آنالیز کرد، تکتک مشکلات رو گفت و راهحل داد.
خودم کمر و گردنم خیلی مشکل داشت، دخترم هم پای ضربدری و قوزپشتی داشت… و باورت میشه؟ همهش رو درست کردیم!
چیزی نمیگم چون دلم خیلی از این دنیا پره...میخوام ازت هر چی بگم بغضم گلومو میبره...آدم یوقتا از خودش بی حرف باید بگذره...این روزهای آخرو ساکت بمونم بهتره...
اگمطمئنی اخلاق مامان بابات خوبه و خودت و شوهرت با مامان بابات رفتاراتون جوره برو. بهرحال نزدیک بودن ب والدین دردسرای خودشم داره. برو اونجا خب برای چی باز مجبور بشی برگردی خونه ی الانت؟ مطمئنا مامانت اینا ک تو رو از خونه بیرون نمیکنن ک مجبوری باز برگردی. ایشالا پولم جور میکنی کم کم میخری
اگر فکر کنم بحث کردن با یک کاربر به جایی نمیرسه جواب نمیدم. بنابراین این جواب ندادن رو کم آوردن درنظر نگیر دوست عزیز. تا زمانی که حرفات عاقلانه باشه به نظرم لایق گفتگو هستی. هرجا هم فکر کردی من دارم اشتباه حرف میزنم با دلایل منطقی من رو مجاب کن. من با کمال میل عذرخواهی می کنم. با کاربرای کم سنی که خودشون رو عقل کل میدونن که کلا بحث نمیکنم چون همین نشونه ی بی عقلی شونه.