بچه ها خانواده های پدریم ینی عموهاش و بچه هاشون ازین دسته ن وبشدت مغرور ماهم ازهمه نظر اوضامون خوبه ولی من ذاتا ادم گرمی هستم نمیدونم چجوری باهاشون برخورد کنم خیلی مغرورن منم ناخواسته شبیه خودشون میشم بنظرتون مث خودشون رفتار کنم درحدین انگار توی دنیا جزخودشون نیس
محل نمیدم
مثل خودشوووون اصلا تحويلشون نگير
قرار نیست خودمون رو مطابق با شکل زندگی و رفتار اطرافیانمون تغییر بدیم. اینطوری مدام باید در حال تغییر رفتار باشیم چون افراد مختلفی همیشه در اطراف آدم هستند که رفتارهای متفاوتی دارند. من همیشه سعی می کنم همونی باشم که همیشه هستم. ضمن اینکه خیلی هم به این خانواده ها بدبین نیستم. ممکنه یکسری مسائل تو معاشرت باهاشون سخت باشه اما لزوما به معنی بد بودنشون نیست ( البته اگر در حد دیسیپلین ظاهر باشه و گرنه در حد تحقیر دیگران قابل قبول نیست). کلا ثبات شخصیت و رفتار خیلی مهمه و نباید تحت تاثیر دیگران بود
اره درسته ولی خب گاها غرورشون بحدیه ک میگی نکنه نگاه بالا ب پایین دارن ک ادم ناچار میشه گارد بگیره وخودش نباشه
بااینکه ازخیلی جهات اوضاع خانوادگی ما بهترهست ولی بازم حس میکنم اینجوریه برخوردشون
این نگاه خیلی سنگینه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
43 ثانیه پیش
44 ثانیه پیش
44 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
