سلام .روزتون بخیر
میخوام دردو دل کنم شاید اروم شم .نمی دونم از کجا شروع کنم .به خدا دیگه تحمل ندارم خسته شدم .شما ها اکثرا مادرین به نظرتون بچه با بچه دیگه برای ادم فرق داره؟ پس چرا برای مامان بابای من فرق داره مامان بابام خواهربرادرمو خیلی بیشتراز من دوست دارن .من برا مامانم انگار مردم خسته شدم به خدا دیگه نمی کشم .یه بار نشده مامانم برای من دعای خیر کنه ولی دائم برا خواهرم دعا می کنه برای برادرم دعا می کنه .من بچه اولشونم و دانشجوام من حتی وام دانشجوایم رو مستقیما ریختم حساب مامانم ولی اون انگار نه انگار به تشکرم نکرد همشم میگه ما که پس نمی دیماا وامتو خودت بایدپس بدی همه با خوشحالی میرن دانشگاه من باگریه رفتم وسایلمم خودم جمع کردم مامانم اصلا خوشحالم نشد دست به هیچی هم نبرد همش خودم .تو سن من هردختری کلی خاستگار داره منم کم وبیش دارم ولی مامانم هرچی مورد بهتری باشه رو زودتر رد می کنه منکه هیچ نمی گم فقط سکوت ولی یه بار خواهرم بهش گفت چرا فقط داغونارو راه می دی چرا فلانی که عالی بود موقعیتشو رد کردی واقعا دلیل کارای مامانمو نمی فهمم .من یه دخترم که عاشق خانوادمم ولی خانوادم برای من هیچ ارزشی براشون ندارم .از رفتارای بابام می فهمم که دیگه ازدستم خسته شده .داداشمم میگه یه سگی نمیاد تورو بدیم بهشم منظورش ازسگ خاستگارا دارم دق می کنم من یه ادم ارومم کاری به هیچ کس ندارم فقط تو خودم میریزم ببخشید طولانی شد
