داستان زندگی واقعی و حقیقی

همه یه جورایی متوجه شدن که من زیاد عداقه ای به نامزدم ندارم ولی خودشونو به اون راه میزدن

اون بنده خدایی هم که من دلم پیشش گیربود پسرعموی محترمه

بلافاصله که من عقد کردم 

ایشون هم نامزد کرد اون برعکس من خیلی با نامزدش گرم وشاد بودن و من برعکس فراری

نامزدمم انگار متوجه شده بود و یه جورایی انگاری عقده کرده بود چون هیچوقت باهاش تنها نبودم باکلی التماس اجازه خواستند 

که منو به مسافرت ببرن

ولی چه مسافرتی.....

وقتی برای اولین بار بامن میخواست تنها باشه

به حدی وحشیانه حتی ب و س میکرد که من بدتر فراری شدم و حالم ازش بهم میخورد 

و حتی دوس نداشتم ریختشو ببینم

ما اصلا حتی یه کلمه حرف هم برای گفتن نداشتیم 

وازاون طرف خانواده ها شدید درگیر جهیزیه و عروسی

و من همچنان مثل یه آدم مسخ شده از زندگی فقط تماشا میکردم

که قراره چی بشه

یه روز به خودم اومدم دیدم خیلی افسرده شدم با دوستام قرارگذاشتیم بریم بیرون خوش بگذرونیم اون موقع ها ساپورت مد شده بود 

منم باکلی التماس از مامانم که برام ساپورت بخره و اونم خرید من با کلی ذوق و شوق مانتو بلند و ساپورت به دیدن دوستام رفتم

وچقد اون روز خوش گذشت تا اینکه نامزد گرامی رو تو خیابون دیدم و چنان موهای منو کشید و توماشین انداختم و ساپورت منو پاره کرد که هنوز باورم نمیشه که چه دعوایی راه انداخت فقط به خاطر ساپورت و به خانوادهم گفت این خرابه جلوشو بگیرین و هزارتا دری وری 

کاری کرد که دیگه مامانم اینا اجازه نمیدادن من بیرون برم خلاصه این روزا گذشت و روز عروسیم رسید

اون روز کذایی که من لباس عروس پوشیدم و شنل و تالار رفتیم و موقع برگشت خواهرشوهرم و مادرشوهرم بخم گفتن تو آبروی مارو میبری

اینقد بدحجابی و باید چادر سفید هم سرت کنی ما آبرو داریم😳😳😳😳

منم که دیگه خسته از زورگوییهاشون و افکاراشون لج کردم و نپوشیدم گفتم شنل دارم حجابم کامله اخه چادر براچیمه بهم میخندن 

تا اینکه برادرشوهرم یه سیلی تو صورتم زد و من به زمین افتادم وقتی بلند شدم شوهرم مجبورم کرد سوار ماشین بشم اما اون لحظه من حین گریه کردن پسرعمومو دیدم که اومد با شوهرم دعوا و منو سوار ماشین خودش کرد و رفتیم خونه بابام و فکر کنید چه دعوایی شد وقتی عروسو ببرن

داستان من نیست😉

هیچی آبروریزی دعوا و قشرق که بپا شد هیچ مدلی تموم نمیشد که بالاخره با وساطت بزرگترا من برگشتم سر خونه زندگیم مثلا بعد چند روز ولی هنوز تو شوک کار پسرعموم بودم که چرا اینکارو کرد اخه توجیهی برام پیدا نمیشد

من خونمون برگشتم ولی همچنان با شوهرم قهر اون حتی نمیخواست به من نگاه کنه بعد از یه هفته خبر بهم خوردن نامزدی پسرعمومو شنیدم که دیگه وقتی شوهرمم شنید حستبی قاطی کرد که شما باهم سروسری دارین و زندگی رو جهنم درو قفل گوشی رو ازم گرفت یه جورایی زندانی شده بودم یه دختر زندانی تواون خونه 

ببخشید دارم تند مینویسم🙂