دقیقا به همین موضوع فکر میکنم که بااینکه کوه دردم اما واجباتم و گاهی مستحباتم سرجاشه بدی قضیه من اینه همیشه انگار خدا رو کنارم حس میکنم منو به حال خودمم نمیزاره برم حتی یه ذره با ادمای مزاحم اطرافم کینه ورزی کنم حالشونو با بی انصافی تمام بگیرم همونطور که درموردم بی انصافی میکنن و تیکه میندازن و گاهی دلمو بیشتر میشکنن و حال دلم خراب میکنن
من تو متن زندگیم خدا رو اونجاهایی که خیلی بهش نیاز دارم ندارم ولی تو قلبم همیشه هست گاهی حس میکنم این یه تلقین بوده که شده یه حس ثابت نه حضور خدا ، گاهی فکر میکنم دارن عالم غیب بهم میخندن از بس که دست دعای خالی اوردم پایین و دوباره بردم بالا
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
