بچه ها من 33 سالمه. یه بار تو دوران عقد طلاق گرفتم. من یه مشکل بزرگ تو زندگیم دارم بخدا دارم دیوونه میشم. حتی یه بارم خودکشی کردم. مشکل من آینه که همه از من دوری میکنن. هیچ کس باهام دوست نمیشه. هر کی منو میبینه اولش خوشش میاد بعد کم کم دوری میکنه. خیلی تنهام. خواهر هم ندارم. یه مادر بد اخلاق که با هیچ کس رفت و آمد نمیکنه. از بچگی که یادمه خونه فامیلا نمیرفتیم. همیشه هم تو دوران مدرسه و هم محیط کار بچه ها بعد تعطیلات کلی حرف برا گفتن داشتن ولی من ساکت بودم و اونا هم همش میگفتن خوب تو هم یه چیزی بگو تعطیلات کجا رفتی؟. من کل تعطیلات میخوابیدم. حرفی برا گفتن ندارم. همه از من دوری میکنن میگن این دختره چقد از خودراضی چه بد اخلاقه چه بی مزس چرا اخمو. بخدا هر کاری میکنم که شاد به نظر بیام نمیشه. هر جا یه سال کار میکنم میام بیرون. تو محیط کار موقع ناهار خوردن تنهام. هیچ کس پیشم نمیشینه. با مادرم همش دعوا دارم . نامزدم ازم جدا شد گفت مادرم اینا گفتن اخه این چه زنیه گرفتی. من تا حالا تو زندگیم مسافرت نرفتم. عروسی خیلی کم رفتم. همکارام من رو تو عروسی و تولد دعوت نمیکنن. من حتی بلد نیستم برقصم. چه کار کنم که از نظر دیگران یه آدم شاد و انرژی مثبت باشم. به نظر شما چرا دیگران ازم دوری میکنن؟؟شمام باشین دوری میکنید؟؟