سلام عزیزان.انشالله عیدتون مبارک باشه
من حس میکنم بعد از بچه دار شدن روابطمون سرد شده با همسرم و دیگه همدیگرو فراموش کردیم و رمانتیک نیستیم و همه جیز شده نگهدای از بچه و انجام دادن کارهاش.
یه جورایی زندگی هم برام باوجود پسرم معنا پیدا کرده و از طرفی هم بی معنی شده و افسرده ام و حس میکنم دیگه منو همسرم مثل قبل نمیشیم و بچه همیشع بین ماست و مثل یه مانع نمیذاره باهم خلوت داشته باشیم و خوش بگذرونیم
خیلی ناراحتم که محدود شدم و همیشه کنج خونه ام و دیگه اسیرم
منم همینجوری شده زندگیم ولی هروقت خاستی ناراحت شی یه نگاه به بچت بنداز غمات یادت میره
دقیقا ماهم همینجوری شدیم
همه چیمون شده بچمون
من خودم از این قضیه میترسم...ولی چاره چیه بالاخره باید یه روزی بچه دارشم🙁
من فقط به خواب احتیاج دارم
خوب حالا یه بچهی رو میشه یه کاریش کرد سرگرم ....ولی دوتا دیگه هیچچچچچچ ..من کاملا درخدمت بچه هام یعنی وقت کم میارم ازصبح تا شب بدو بدو دنبال شون .....شبم تازه تو اتاق شون باید بخوابم چون تا صب ده بار بیدارمیشن نوبتی🙄
یه سوال به جز موارد خصوصی و صمیمانه تر مثلا همسرتون پیش فرزندتون بهتون ابراز علاقه نمیکنه؟شمارو پیش فرزندتون درآغوش نمیگیره؟ نمیبوسه؟ که میگی هیچ وقت خلوت نداریم؟
چون تفریحات دیگه مثل مسافرت و دریا جنگل پارک سینما که با وجود بچه و همگی باهم هم میشه انجام میداد.
البته من بچه ندارم فقط برام سوال پیش اومد
بنظر من بعضی وقتا میتونین بچه رو بذارین پیش یه آدم مطمئن مثل مادر و خواهر خودتون یا همسرتون و باهم اوقات دونفره داشته باشین و یا استراحت کنین.
من اصلا بخاطرفرار ازاین آزادبودنا باردارشدم.😄😄
به منم همین حرفارو میزدن ولی بخدا قسم پشیمونم که به حرفشون گوش دادم و از حرفاشون ترسیدم.به کسی هیچ ربطی نداره که ما دو روز دنیا میخوایم چه تصمیمی برای زندگی شخصی خودمون بگیریم.چون هیچوقت یکی ازینا که این حرفارو میزد نمیاد کمکتون وقتی بچه دار بشید
