سلام عزیزم.
سر یک مسئله ای منم دقیقا هی بنا به قولی که اطرافیانم بهم میدادن امیدوار میشدم و درست در اوج امیدواری ، بهم میگفتن شرمنده..
درهم میشکستم.. اوضاع روحیم خیلی بد بود خیلی
اونقدر داغون بودم که بی هدف میرفتم قدم میزدم و توی کوچه پس کوچه ها مثل دیوانه ها ، با خدا حرف میزدم التماس می کردم..
و قربون بزرگی خدا برم که خودش مشکلم رو حل کرد...
فقط خودش...نه خلق روزگار
بنابراین فقطططططط به خدا رو بنداز و التماس خلق خدا رو هرگز نکن. شاید خدا میخواد متوجه بشی که فقط باید به او توکل کنی و بس..