مامانم انگار فقط خانواده باباش براش مهمن
فقط اون باشه و پسر داداشاش و دخترداداشاش دیگه منم نبودم نبودم
من پدرو مادرم جدا زندگی میکنن گفتم قبلا طلاق نگرفتن ولی جدان
دلیلشو نمیتونم بگم
یعنی هر وقت بریم خونه باباش همچین قربون صدقه بچه هاشون میره که همه چشاشون راست وایمیسته
مثلا میگه عمهههههه قربونت برم یا محکم میکوبه تو سینش
همه چپ چپ نگاه میکنن انگار عقده ایه
حالا هر وقت من برم سراغش یا میگه حال ندارم یا حوصله ندارم هر وقتم بروش میارم میگه تو بیجنبه ای
من باید همیشه خفه شم
تایپ کردم میزارم الان
هستید بگم
مطمین باش که مامانت دوستت داره
هستیم بگو
مامان شما ابراز محبت به شما رو بلد نیست و گرنه دوستتون داره
//مادرت تو رو اینه ب زندگی قبلیش میبینه نیاز به زمان داره مگه که مشخصا تو رو بیشتر از بچه ها برادرش دوس داره بابا.افسرده شدن فقط//
تو خونه نه یه کلمه حرف میزنه نه میگه مامان جان حالت خوبه چه مرگته که دو روز دو روز تو اتاقتی نمیایی بیرون
هر وقتم میخوای دهنتو باز کنی میگه من به خاطر تو این زندگیو تحمل کردم و بابات تورو پس انداخته و.....
میخوام بهش بگم به خدا به قران اگه من نبودم تو از ترس آبروت نمیتونستی از بابام جدا بشی
خانوادشون کاملا سنتین و طلاق حرومه براشون
روزی صدبار ارزو میکنم بمیرم ببینم این چه شاهکاری میخواد انجام بده مثلا
هربار با خودم میگم والا منم دوست نداشتم تو این زندگی گوه بدنیا بیام عشق و حالتون و کردین و حالا من بدبخت شدم به خواست خودم که نبوده
شایدمجبوره ازاین کارابکنه شایدبه خانوادش نیازااره
چندسالته؟هییییچ محبتی نمیکنه؟خرجت روکی میده؟
خداروشکر شماهارو دارم درد و دل کنم وگرنه میمردم
الان چند روز دیگه میخوان دور هم جمع بشن من چجوری اینو تحمل کنم
واقعا مثل یه دختر بچه حسودیم میشه
میگم تو عمرم محبت مادری ندیدم هر چی بوده از ترس آبرو بوده
نگید توخیلی حساسی یا بچه شدی
به خدا تو خونه اصلا با هم حرف نمیزنیم بعضی وقتا به شوخی بهش میگم خوبه من دوست پسر ندارم و مثلا چه دختر خوبیم که ازم تعریف کنه ولی میگه تو عرضه دوست پسر نداری
یا میگم تا هستم باهام خوب باش شوهر میکنم میرم دیگه پشت سرمم نگاه نمیکنم
چند سالته
چه شرایط سختی اینجور که متوجه شدم با مادرت زندگی می کنی نمی تونی بری پیش پدرت زندگی کنی
