سلام روزتون بخیر
18سال دارم و ساکن تهران هستم..خواستگاری دارم که ساکن سنندج(کردستان) هستند..و24سال دارن..از لحاظ مسعولیت پزیری و ویژگی های مثبتی که هرمرد نیاز داره نقصی نداره..از لحاظ مالی هم مشکلی ندارن(از لحاط عاطفی هم به شدت وابسته و عاشقیم)..و خودم هم به گفته اطرافیان..عاقل تر از سنم هستم..اما تجربه دوستان رو میخواستم بدونم..ازدواج درسن پایین..و ساکن شدن و زندگی کردن تو یه شهر دیگه..چه مشکلاتی رو ایجاد میکنه
قومیتتون یکیه؟
سختی های خودشو داره
ولی اگه عاشقی و عاقلی و بالغ مبارک باشه
مشکلات خیلی زیاد
مخصوصا اگر یکی بچه تهران باشه و لخواد بره شهر دیگه
سنت ک‌خوبه و ماشالله از تایپ کردنت معلومه عاقلید
ولی راه دور سخته ، منکه الان ۳۲ سالمه حاظر نیستم راه دور برم
باید روحیه خودتو بشناسی ک از پسش برمیای یا نه!!!!
من همچین شرایطی رو قبول نمیکردم نظر منه
من هم سن خودتم والانم تهرانم خودم اهل بروجردم.اگه شوهرت مشکل مالی نداره واخللللاااااقققشششش خوبه ک مهمترین چیزه وخودتم امادگیشو داری قبول کن
اگر از اون خانواده ها نیستن که به پسر و کلا جنس نر اهمیت زیااااادی میدن و دختر رو بی اهمیت میکنن.ازدواج کن
به قول یه دوست دختر تا وقتی بهار داره باید شوهر کنه😁
من خودم که نمیتونم با یکی تو یه شهر دیگه ازدواج کنم.طاقت دوری از خانواده ندارم
میدونی چیه ؟
۱۸ سالگی سنیه ک دقیقا فک میکنی بالاترین جای پختگی رسیدی و اگع با کسی باشی میتونی بهترین زندگیو براش رقم بزنی و به هر دوتون خوش بگذره حسابی
ولی وقتی یه سال بگذره میفهمی خیلییی چیزا بوده ک تونمیدونستی
صرفا به حرف دایی و خاله ک گفتن عاقل تر از سنت هستی توجه نکن
برو مشاوره تا اون بفهمه چقد بلوغ عقلی داری خواهری
طاقت دوریو اینارووکه دارم..ی موضوع دیگه اینه که بهم میگ اگر دوست داری دراینده شاغل باشی مشکلی نیست..ولی من دوس دارم خودم تکیه گاه و گشتیبانت باشم و توکارنکنی..ولی منم دوست دارم استقلال مالی داشته باشم:(
18 سالگی سن ازدواج نیست حتی با بهترین و عاشق ترین مرد دنیا
من ۱۸سالم بود شوهر کردم الان ۲۰ سالمه
رفتم ی شهر دیگ و خدا بخاد خیلیییی راضیم و هیچ مشکلی ندارم
و واقعا احساس خوشبختی میکنم
