
احادیثی چند از امام جود و بخشندگی: - إنّما یُجْزى الْعِبادُ یَوْمَ الْقِیامَهِ عَلى قَدْرِ عُقُولِهِمْ. - همانا در روز قیامت بندگان به مقدار عقل و درک و شعورشان مجازات مى شوند.(کلمه الإمام الحسن (ع): ص 209) - اَلْخَیْرُ الَذّى لا شَرَّفیهِ: ألشُّکْرُ مَعَ النِّعْمَهِ، وَالصّبْرُ عَلَى النّازِلَهِ آن خوبى که شرّ و آفتى در آن نباشد شکر در مقابل نعمت ها و صبر و شکیبائى در برابر سختى ها است. (تحف العقول: ص 234، س 7) - الْیَدَیْنِ قَبْلَ الطَّعامِ یُنْفِى الْفَقْرَ، وَبَعْدَهُ یُنْفِى الْهَمَّ. شستن دست ها قبل از طعام فقر و تنگدستى را مى زداید و بعد از آن ناراحتى ها و آفات را از بین مى برد.(بحارالأنوار: ج 1، ص 218، ح 43) - مَنِ اسْتَخَفَّ بِإخوانِهِ فَسَدَتْ مُرُوَّتُهُ. کسى که دوستان و برادرانش را سبک شمارد و نسبت به آن ها بى اعتناء باشد، مروّت و جوانمردیش فاسد گشته است. (کلمه الإمام الحسن (ع): ص 209) - لَقَضاءُ حاجَهِ أخ لى فِى اللّهِ أحَبُّ مِنْ إعْتِکافِ شَهْر. هر آینه برآوردن حاجت و رفع مشکل دوست و برادرم، از یک ماه اعتکاف، در مسجد و عبادت مستحبّى، نزد من بهتر و محبوب تر است. (کلمه الإمام الحسن (ع): ص 139) - لَقَدْ فارَقَکُمْ رَجُلٌ بِالاْمْسِ لَمْ یَسبِقْهُ الاْوَّلُونَ، وَ لا یُدْرِکُهُ أَلاْخِرُونَ. امام حسن(ع) پس از شهادت پدرش امیرالمؤمنین علىّ(ع)، در جمع اصحاب فرمود: شخصى از میان شماها رفت که در گذشته مانند او نیامده است و کسى در آینده نمى تواند هم تراز او قرار گیرد.(إحقاق الحقّ: ج 11، ص 183، س 2 و ص 185)